Er staat het een en ander te gebeuren op de Zuidas. Nu alle kantoorpanden zo langzamerhand wel uit de grond gestampt en bovendien gevuld zijn met de dames en heren bankiers, advocaat of andersoortige carrièretijger, moet er namelijk wel gegeten kunnen worden. Op niveau en in variëteit. Want elke week naar Gustavino’s of naar Dagelijks Lekker is ook zo wat.
Nooit gedacht dat er een advocaat aan te pas zou moeten komen om die variatie een boost te geven, maar gelukkig ben ook ik niet te oud om te leren. Waarvan akte. Want in een van de hoeken van de befaamde Zuidas zit een nieuwe zaak, met als naam: ’t Advocaatje.
Het goede nieuws? Dat advocaat (en dan heb ik het hier over dat drankje) niet hun unique selling point is! Maar dat ze vooral bijzonder goed zijn in de Indonesische keuken. En als ik zeg: bijzonder goed, dan bedoel ik ook bijzonder goed. Of in mijn geval: drie keer opscheppen goed. Letterlijk. Van de rissoles (schoon op). Van de lempers (schoon op). Van de huisgemaakte sambal (ja echt, ook schoon op). Van de rijsttafel (bijna schoon op – de tafelgenoten lieten het hier even afweten). En van de Pesmol Ikan, oftewel de gebakken dorade van Sundanese saus van citroengras kemiri noten en citroenblad (ook schoon op).
En vooruit, dan hebben we nog een leuk unique selling point. De wijnkaart. Want die is ook leuk! En vooral dus ook lekker. Terwijl wij uiteraard blind kozen voor de Beringer Napa Valley Chardonnay uit California ter begeleiding van al deze tropische lekkernijen, bleek in een simpele Battle of the Wines dat ook de Chablis Premier Cru het meer dan prima doet bij deze kruidige gerechten. En dan in het bijzonder die Pesmol Ikan. Liever een echte klassieker? Dan is de Meursault ook een prima optie om indruk te maken op die mijnheer of mevrouw tegenover je aan tafel.
Dus lieve zakenlieden, denk de volgende keer eens een beetje out of the box als je weer een locatie zoekt voor een dinertje met je zakenrelatie. En ga gewoon lekker Indonesisch eten. Comfortfood pur sang, en in dit geval ook nog eens hartverwarmend lekker. En dat kan best een verfrissende tegenhanger zijn bij een zakelijk gesprek.
Maar hou ’t Advocaatje ook eens als optie voor een biertje (met kroepoek) met collega’s. Er komt namelijk een terras. Met heul veul zon. Dus waarom de stad ingaan, als je ook rollend het terras op (en af) kunt op de Zuidas? Rest my case.
PS: Wat de link is tussen de advocatuur en de Indonesische keuken? Simpel. Soms kies je er als advocaat voor om je toga zo af en toe aan de wilgen te hangen, of liever gezegd aan de muur van je restaurant. En zo gewoon te genieten van het ondernemerschap.
