Ik ben dol op wijn. Wie dat nog niet in de gaten had, leest Catch nog niet zo lang. Het liefst zo stevig mogelijk. Wat mij betreft gaat er nu eenmaal niets boven een goed gevuld glas – na een lange werkdag, bij het eten, of gewoon omdat het kan. Al doe ook ik mijn uiterste best om dit tot max drie dagen per week te beperken.
Dolblij was ik dan ook toen ik een uitnodiging kreeg voor een wijnproeverij bij Vleck Wijnen. Aan de 1e Van der Helm, om de hoek van de Overtoom. Een vrijdagavond, met alleen maar vrienden, lol maken en wijnen slurpen. Om precies te zijn: vin naturel, oftewel wijn waarbij tijdens het productieproces zo weinig mogelijk is ingegrepen in de natuurlijke processen. Inclusief een minimum aan sulfiet.
Na een hartelijk ontvangst door eigenaar Michiel en zijn ‘stagiare’ was het eerst tijd voor een korte introductie over wijnproeven. Onzin, dacht ik nog, natuuuurlijk weet ik allang hoe ik wijn moet proeven (en met mij overigens elf van de twaalf overige aanwezigen). Ruiken, even laten walsen, nog een keer de neus erin, een klein slurpmomentje voor wat extra zuurstof bij de slok, alle hoeken van je mond laten zien, je meest interessante wijnhoofd trekken, iets boeiends uitkramen in de trant van een stout neusje of een brutale afdronk en doorslikken. Want uitspugen is zonde, tenzij ‘ie kurk heeft.
Maar niets is minder waar. Michiel doet namelijk niet aan het overdreven geneuzel van organoleptisch proeven (“euhhh… ik proef dauwgetrapte bosbessen, een biologisch zoethoutje en een vleugje je-ne-sais-quoi”). Nee, Michiel is een filosoof. Een wijnfilosoof. In zijn beleving is een wijn goed als hij de tongen losmaakt (en in dit geval niet omdat je al een fles achterover hebt getikt).
En dat was even schakelen. Maar wel een openbaring. Stonden we bij de eerste twee glazen nog wat schaapachtig om ons heen te kijken, bij wijn drie stond het voltallige gezelschap ongemerkt stevig met elkaar te bakkeleien. Over de wijn, om wel te verstaan. En hoewel het gros van de aanwezigen meer gecharmeerd was van de eerste twee wijnen (“prima slobbertje”) en nummer drie meer een bekkentrekkertje was, was dit precies wat onze wijngoeroe voor de avond bedoelde: wijn moet de tongen losmaken. Want alleen dan zul je de rest van de avond gebiologeerd met de inhoud van je glas bezig zijn, in plaats van deze klakkeloos naar binnen te gieten. Dat doe je maar in een eetcafé.
Ik ga mijn leven dus beteren en op filosofieles. Wijnfilosofieles. Van Vleck. Door met regelmaat een fles Tam-Tam of een Combier (bij voorkeur uit 2006 – nog maar beperkt leverbaar!) open te trekken. Het leven is vurrukkulluk…
Mocht je zelf nou een keertje wijnen gaan proeven bij Vleck, dan kan dat. Gewoon even langsgaan. En vraag dan vooral ook om de theepot-test. In dit geval wordt er een vrijwilliger aangewezen om bij de Appie om de hoek een fles Nederlands gemarketeerde rode wijn met een Hollands bloemetje erop te halen (wij noemen geen namen). Een goede, gebalanceerde wijn overleeft de theepottest namelijk en is – simsalabim! – na het uitschenken uit deze magische glazen pot nog steeds smaakvol. Misschien nog wel beter, zoals het geval was met de Vleckwijnen. Een chemisch in elkaar gedraaide variant helaas niet. Driemaal raden bij welke categorie de wijn van onze besnorde vriend uit de Bordeaux hoorde.
Vleck Wijnen
Eerste Helmersstraat 63 HS
T. 020 6835980
