Een bijtende honger overviel me toen ik van een dagje dagvoorzitten in Utrecht met een volle auto op weg was om onze stand op Flavourites live op te bouwen. In mijn eentje gaan eten bij Stork in hetzelfde pand? Pff… een beetje decadent. Maar vooral helemaal geen tijd. Ik wilde  immers na de opbouw van de stand snel nog even naar Pan Amsterdam alwaar op een besloten avond kunstminnende dertigers en veertigers in PC Hooftkleding samen wijntjes weg staan te kappen.

Ik passeerde de keet van Pietje Frietje op de kruising van de Meeuwenlaan en de Schaafstraat. Het besef kwam dat warm vet me volledig op de been zou houden. Ik parkeerde mijn auto dubbel, schoot door de schichtige regen het frietkot in en werd gelukkig van de warme patatwalm.

Kan ik met pin betalen? vroeg ik hoopvol… Een pinautomaat bleek echter niet in het authentieke snack meubilair te passen. Wanhopig zocht ik tussen de visitekaartjes in mijn portemonnee naar een paar overgebleven stuivers.

De sympathieke ruige kop van de eigenaar, die we voor het gemak maar even Piet noemen, keek me meewarig aan.
Kom je hier vaak langs?
Nee, eigenlijk niet. Ik woon aan de andere kant van Noord.
Wat voor Patat moet je? Kom binnenkort maar betalen.

Terwijl ik gelukzalig mijn Patat Speciaal weg prikte, deelde Piet (of hoe hij ook heet) met mij een persoonlijk verhaal. De regen maakte niet meer uit. De frietkeet voelde als een huiskamer.

Frietje Pietje
Hoek Meeuwenlaan/Schaafstraat
Open tot een uur of 7, of zolang er zin is.