Ieder mens heeft wel een stopwoordje. De een wat overduidelijker dan de ander, maar als puntje bij paaltje komt en je gaat er echt op letten, berg je dan maar. Ook ik heb er last van. Waar ik als kind samen met mijn neefjes en nichtjes nog over de vloer rolde van het lachen door het overmatig gebruik van het woord ‘feestelijk’ door mijn tante, betrap ik mezelf er de laatste tijd steeds vaker op dat ook ik dol ben op superlatieven. Het zit kennelijk in de familie. Zo zijn de heerlijk- en zaligheden bij mij met regelmaat van de partij. Waarbij ik mij vandaag realiseerde dat ik wellicht moet gaan oppassen voor het zogenaamde ‘boy who cried wolf’-effect. Want hoe geloofwaardig ben je wanneer je om de haverklap iets tot heerlijk of zalig bestempeld? Desondanks grijp ik vandaag gewoon weer terug op deze complimenteuze containerbegrippen, want oh well (nog zo eentje uit mijn koker overigens, begreep ik ooit), als iets goed, formidabel of indrukwekkend is, dan moet je dat beestje ook maar gewoon bij dat naampje noemen.

Enter Gartine, wat zoiets betekent als een heel klein akkertje, in dit geval in hartje Amsterdam. En die naam is prima gevonden. Want niet alleen is Gartine (gesitueerd overigens in de Takstraat, temidden van het geweld van de Kalverstraat en Rokin) piepklein, ze serveren er ook bij voorkeur producten van hun eigen – je raadt het al – akkertje. En omdat ik van alle kanten begreep ik dat wanneer ik hier eenmaal geweest zou zijn ik verkocht zou zijn, stond dit zaakje al een tijd op mijn to-do-lijst. Tot vandaag.

GartineHoewel ik in eerste instantie misschien nog ietwat lacherig was door de bloemrijke beschrijvingen van de menukaart (serieus: Couperus, eat – letterlijk – your heart uit), is dat lachen mij in positieve zin snel vergaan. Want ik ben sinds lange tijd niet zo onder de indruk geweest van wat zou moeten zijn een simpele lunch. Bij Gartine krijg je namelijk geen lunch, maar een portie liefde op je bord. Of in mijn geval crackers, belegd met heel veel liefde in de vorm van de niet bepaald voor de hand liggende lunchingrediënten als gesmoorde uien, knolselderij en Boeren Goudse kaas. En omdat liefde klaarblijkelijk bij voorkeur graag door de maag gaat, verklaart dat meteen waarom je er verstandig aan doet voor een lunch bij dit zaakje te reserveren. Maar dan krijg je ook wel gewoon iets. Iets heerlijks en zaligs als je het mij vraagt. En dat schijnt ook nog eens te gelden voor alles wat er op de kaart staat: van het hartige gedeelte tot de zoethoudertjes. En daar wil ik het voor deze keer gewoon maar eens bij laten.

Gartine

Taksteeg 7