Uitgelicht standaard

Mijn eerste ‘buurtje’ in Amsterdam was de wijk achter het Surinameplein, te midden van de Antilliaanse straatnamen. Op een woning op 2 hoog, in de onderhuur, van een dame die voor een jaar naar het buitenland vertrok voor werk. Prima onderhouden, inclusief normale meubels en een hele goede vriendin als huisgenoot, met wie ik tijdens mijn studententijd al regelmatig aan de borrel ging, dus dat zou helemaal goed komen met de extracurriculaire activiteiten buiten de stage om.

Toentertijd was het in die buurt nog wel even zoeken naar het juiste borreladres – we spreken over al snel een decennium geleden. De Amstelveenseweg was toen nog niet zo hot en happening als nu, een Stadscafe Van Mechelen alsmede een hippig onderkomen als Caffe Oslo bestonden nog niet, en Ron’s Gastrobar was toen nog een kitscherige Chinees. Toch was er op de Overtoom een plek waar altijd de deur voor ons open stond. Ter Brugge. In ons geval een ‘home away from home’ (en dat op slechts 5 minuten lopen van onze casa). Met een fantastisch terras waar je urenlang vol in de zon kon zitten (overwerken in het weekend hoefde toen nog niet). Waar de bier & ballen altijd prima smaakten (of soms voor de verandering op de kansloze momenten: de bacardi-lemon-cola-light). En waar je onder het toeziend oog van een charmante barjongeman prima sluitrondes mee kon pakken. Oftewel: de bruine kroeg zoals je hem gewoon wilt hebben, zeker zo vlak na je studie.

Ter Brugge

En met zoveel heerlijk jeugdsentiment kon ik de verleiding gewoon niet weerstaan. En dus ben ik laatst weer eens richting Ter Brugge afgetaaid. Waar de tijd leek te hebben stilgestaan. Het terras blaakte nog van gezondheid (zei het dat de zon het ietwat af liet weten), de biertjes smaakten nog opperbest, het interieur (lees: hout) stond nog altijd op dezelfde plaats, en de jongeman achter de toog wist de dames in de zaak nog prima te kunnen entertainen. Die aan het andere tafeltje dan. Want Ter Brugge kende nog slechts een downside: alleen ik was blijkbaar een decennium ouder geworden…

Cafe Ter Brugge

Overtoom 578