Na enige tijd sparen was het afgelopen vrijdag dan zover, dineren bij restaurant La Rive in het Amstel hotel! Vol verwachting parkeerden we onze gammele fietsen met rammelende bagagedrager tussen de SUV’s. Zoals te verwachten werden we al bij de draaideur opgevangen door een vrolijk heerschap met hoge hoed die ons naar de host bracht voor de jassen. Hij begeleidde ons op zijn beurt weer door de prachtige hal richting het restaurant. Het interieur zal velen niet echt aanspreken of op z’n minst gedateerd en kitscherig vinden. Dat is het ook wel een beetje, maar het is ook niet te vergelijken met hotels die de afgelopen jaren als paddenstoelen uit de grond schoten zoals Conservatorium of Sir Albert, dit is met recht de Grande dame van de Amsterdamse hotels. En dat moet gekoesterd worden, het zou niet passen als je in het Amstel door een hippe twintiger met een oortje in wordt ontvangen die je vervolgens doorstuurt naar zijn, al net zo hippe en tevens Engelssprekende, ‘service consultant’. Nee, niet bij het Amstel. Zo is er op weg naar de toiletten ook een klein telefooncelletje te vinden met schemerlampje, telefoon met krulsnoer en een notitieblokje met vulpen. Voor het geval je een belangrijke boodschap uit Londen of Zurich krijgt, kan ik me zo voorstellen. Prettig nostalgisch dus.
Maar goed, we kwamen voor het eten. Tegenwoordig is er de keuze uit twee menu’s van 6 gangen waarbij je als extra gerecht voor een gangetje kaas kunt gaan of juist een gerecht kunt laten vallen. Dat laatste deden wij, we kozen er een wijnarrangement bij. Toen kon het feest beginnen, allereerst kregen we drie verschillende amuses, te weten een maki sushi met tonijn, een ‘gezonde cocktail’ uit een reageerbuisje (dat was overigens het meest moleculaire onderdeel van de avond, gelukkig maar!) en een gefrituurd cherrytomaatje op ijs in een fantastische Oosterse saus waardoor je het gevoel had bijna Pekingeend te eten.
We kregen uiteraard voortreffelijk brood met twee soorten boter en de eerste wijn.
Dit stukje wordt te lang als ik alle gerechten apart toe ga lichten, dus ik zet ze even op een rijtje:
~ Runder Entrecote met gedroogd spek, avocado en tomaat
~ Oosterschelde Kreeft met asperges, schelpdieren en peterselie
~ Zeebaars met rettich, snijbonen en ananas
~ Kalfshaas met pompoen, kalfsschenkel en lavas
~ een kleine dessert amuse, ijsje van After Eight
~ Citrus mascarpone met ijs van dragon en een madeleine
We hadden het wijnarrangement dus bij iedere gang kwam er een bevlogen vijftiger langs zoeven die met gedempte toon maar met het enthousiasme van bijstandsmoeder die de loterij heeft gewonnen zijn verhaal deed. Een attractie op zich omdat we normaliter nogal wars zijn van uitspraken als ‘voor het volgende glas pakken de trein en zakken we af naar het noorden van Frankrijk’ of ‘Kent u de geur van een pas aangestoken lucifer, m’neer? Moet u nú eens de neus in uw glas duwen!´. Zouden we zulke teksten in een matig restaurant horen, zouden we direct de rekening vragen. Maar hier mag het…
De setting is overigens bijzonder prettig, er kunnen slechts 25 tot 30 gasten in het restaurant, mensen van (bijna) alle rangen en standen. De gevallen advocaat in hagelwit pak met een wel erg bruine snufferd, de verveelde zakenlieden die dan tóch nog maar een flesje bubbels bestellen, gewoon omdat het kan (ben die uitdrukking bíjna zat), twee wat oudere stellen waarvan de heren waarschijnlijk hun fortuin in de bloemen, het fruit of andere ´handel´ hebben verdiend (ruitjes overhemd, makkelijke schoenen en na iedere gang naar buiten voor een sigaartje), de Amerikaanse toeristen die het allemaal fabulous vinden én het stel dat alles dik tevreden gadeslaat en één van de mooiste Amsterdamse restaurant ervaringen ooit heeft gehad. En dat waren wij…
ps Ik vond het niet gepast om bij iedere gang een foto te maken, dus van de gerechten helaas geen beeld…
La Rive
Professor Tulpplein 1
www.restaurantlarive.nl
