Sommige concepten zijn gewoon goed. Op papier dan. Wat te denken van een restaurant, in het oude laboratoriumgebouw van het academisch ziekenhuis, wat ook dienst doet als culturele broedplaats en bioscoop, waar je dineert aan een oude snijtafel als nieuwe stamtafel tussen oude pathologische instrumenten? Je leest het goed: op papier is LAB111 een toptent.

De eerste indruk is dan ook meer dan positief: leuke bediening, de kaart is goed, de gerechten lijken heerlijk. De sfeer is ook super en de locatie – met al zijn geschiedenis – is echt top. Maar, je voelt hem al aankomen. LAB111 bewijst des te meer dat je nog zo’n goed concept kan hebben, hoe bijzonder de locatie ook is, alles valt of staat met de kwaliteit van het eten. En het eten van LAB111 is best prima. Maar, zeker voor zo’n locatie, gewoon net niet goed en spannend genoeg. De gerechten missen namelijk wat de rest van het restaurant wel heeft: een bite. Tel daarbij op dat we zowel op het voor- als het hoofdgerecht minimaal een uur moesten wachten en dan kunnen de locatie en de sfeer het plaatje niet meer goed maken. Jammer, want op papier heeft LAB111 alles mee. Maar zolang het eten het ‘eetcafé-niveau’ niet gaat overstijgen zal het restaurant in zijn geheel niet pieken. Kom ik er terug? Zeker. Maar dan alleen voor een bezoekje aan de snijtafel, onder de operatielampen. Inclusief een wijntje. Dat dan weer wel.

LAB111
Arie Biemondstraat 111