Een beetje Amsterdammer loopt vooruit op de foodtrends. Althans, dat is best een lekkere gedachte om jezelf voor te houden. Niet iedereen kan nu eenmaal hip & happening zijn, ook niet op foodgebied, dus waarom claimen ‘wij uit de hoofdstad’ dit fenomeen dan niet gewoon? En dus doen we dat bij deze ook maar. Want het moge duidelijk zijn: was het niet vriend Ron B. die als eerste zijn sterren in de wilgen hing om terug te keren ‘naar de basics’? Is ‘sharing = caring’ tijdens een dinertje niet hier de normaalste zaak van de wereld? En is in deze stad gepofte quinoa een standaard ingredient om op de kaart te hebben staan, zonder dat dit product vragen oproept bij de aangeschoven tafelgenoten? En dat om maar een paar dwarsstraten uit de losse pols te noemen.
Zo hadden we in Amsterdam ook als eerste een heuse Saladbar. SLA. Voor de doorgewinterde saladefanaat als ondergetekende een meer dan welkome afwisseling in het ’to go’-assortiment. Het is immers niet alleen mijn oude vertrouwde fietsbarrel dat ervoor zorgt dat ik enigszins in conditie blijf.
En met de komst van een nieuw fenomeen ontstaat er vaak meteen een tweede. De copycat. Zonder daar enige negatieve connotatie aan mee te geven. Want waar The Butcher De Burgermeester binnen no-time flankeerde (ok ok, de speak-easy is een plus) op pak ‘m beet 400 meter hemelsbrede afstand, kennen we nu nog geen drie straten verderop van SLA verwijderd: Venkel. Eveneens een ubergezonde place-to-be als het gaat om salade, groente en andere toebehoren. Maar waar ik in bijvoorbeeld Aziatische vakantiegebieden altijd bang ben voor kannibalisme, wanneer je vaak hetzelfde copycat-gedrag ziet gebeuren en achter elkaar dezelfde meukwinkels het straatbeeld gaan verstieren, blijft dat gevoel hier vooralsnog uit.
Het grote verschil met SLA? Ik weet het eigenlijk niet eens, to be frankly. Er zal vast een persoonlijke voorkeur kunnen ontstaan wanneer je een die-hard afnemer bent, maar wat mij betreft is het vooral een kwestie van het kiezen van de handigste route op weg naar huis of welke afspraak dan ook. Immers, hoeveel kun je verkeerd doen aan gegrilde groente, quinoa en nootjes, niet? De Pomtiduptoe (toegegeven, de namen zijn origineel) was in ieder geval lekker. Ook to-go. En vullend. En voldoende. En is dat nu eigenlijk niet waar alles om draait in het leven: de liefde gaat soms namelijk gewoon door de maag. Ook bij vrouwen.
Albert Cuypstraat 22
