Zo’n tweeënhalf jaar geleden ontdekte ik een van de meest grandioze ‘hang-outs aan het water’ in Amsterdam: de steiger (met horeca-onderkomen) van Het Bosch Waterfront. Als je het mij vraagt nog steeds de plek voor de perfecte lazy sunny afternoon, met familie, met vrienden of met die special someone. Op de steiger, zomerzon op je bol, een beetje staren over het water, en de dag mag een oneindigheid duren. Het enige nadeel op dit moment: die sunny afternoon. Want met die dramatische slechte weercijfers lijkt dat nog een eeuwigheid ver weg.
Dat zijn de momenten waarop ik blij ben dat Waterfront ook ‘gewoon’ een grote broer heeft: Het Bosch. Het restaurant ligt iets meer verscholen in de jachthaven zelf, en is met recht ‘grote broer’ te noemen. Zijn de hapjes op de steiger al lekker, in het restaurant zelf tillen ze het niveau net nog even een tandje hoger.
Aan het roer staan vader en zoon, en alleen dat gegeven brengt bij mij al een glimlach op de lippen. Ik hou namelijk wel van familiebedrijven. Omdat daar over het algemeen net even wat meer familiaire ziel en zaligheid in ligt. En dat klinkt door als je door sommelier (en zoon) Danny van Houten ontvangen wordt in dit restaurant.
Ik heb zelf altijd het idee dat Het Bosch vooral gezien wordt als een van de clubhuizen van de Zuidas. Want ja toegegeven: het ligt er om de hoek, heeft een heerlijke lunchkaart, geruisloos personeel met kennis van zaken, en dus logisch dat je daar je zakenrelatie mee naartoe neemt. Maar ik vind eigenlijk dat de zaak daarmee tekort gedaan wordt. Het Bosch ligt misschien net iets buiten de ring, maar dat maakt het niet minder geschikt wanneer je voor pak-‘m-beet de vrijdagavond op zoek bent naar een adresje.
Eentje waar je een beetje kunt uitpakken. Met kreeft bijvoorbeeld, want daar hebben ze een menu mee vol staan. Of als je je liefje echt eens wilt trakteren. Hij een goed getailleerd overhemd aan, zij in kittig jurkje en d’r hoogste hakken, en hatsjekidee: gaan. En dan bedoel ik echt niet dat je perse ‘op poepie-sjiek’ hoeft te gaan, maar gewoon een beetje op niveau. Alsof je een beetje je best hebt gedaan voor elkaar.
Maar met vrienden gaan is ook gewoon een optie hoor.
En bestel dan als je echt trek hebt het 9-gangen casting menu. Bijkomend voordeel: voor 1 tussendoorgerecht neem je ook even plaats langszij de keuken. Altijd leuk, mannen uit de keuken die vol bravoure echt even alleen voor jou koken.
Ons gesprek stokte even bij de gepocheerde tarbot (die saus!!!) en de hand-gedoken coquilles met knolselderij en beurre noisette. Klassieke combinaties, maar who cares, want never change a winning team. Complimenten aan chef Willem-Pieter van Dreumel: ik heb altijd geleerd dat sauzen maken een vak apart is, en laat hij daar nu vooral erg goed in zijn.
En alsof het nog niet goed genoeg is, heb ik er nog eentje voor je. Het uitzicht. De Nieuwe Meer is mooi overdag, maar ‘at winternight’ is het zeker ook een aanrader. Alsof je midden in een mooi uitgelichte skyline bivakkeert.
Dus chop chop mensen, doe eens gek, en steek die ring nou eens een keertje over. Danny en zijn cornuiten maken er wel wat van voor je!
Jollenpad 10
PS: Ze hebben ook een terras. Niet alleen dus ‘at the Waterfront’, maar ook eentje voor en langszij het restaurant zelf. Was het al bijna zomer?
