Afgelopen weekend was het weer tijd voor ADE, het enorme dansfestijn waar tienduizenden feestgangers een dansje wagen. Van massale hallen in de RAI met een deinende, stomende massa en commerciële knallers, tot intieme loodsjes op het NDSM-terrein met wel erg ingewikkelde deuntjes en bezoekers die wat verdwaasd en beneveld tegen een oude oliedrum hangen, op zoek naar de zin van ’t leven en een warm lichaam voor de nacht.
Wij van Catch probeerden los van elkaar verschillende fuifjes uit, maar kwamen als redactie samen in de RAI voor de Grand Finale, de voetjes van de vloer op de beats van de nieuwe beste plaatjesdraaiert van de wereld, wederom een Nederlander.
We genoten van ons gezelschap, uiteraard ook van de muziek en stiekem nog wel het meest van vele dames en heren die de revue passeerden. Vuistjes woedend de lucht in, boksend in het luchtledige, alsof je op het Rode plein staat de demonstreren, maar dan wel met een glimlach van oor tot oor, pupillen zo groot als theekopjes en de kaken gezellig meedeinend op de muzak. De sfeer was opperbest en zonder enige agressie. Niemand heeft geprobeerd ons tot de orde te roepen (lees: invalide te trappen) of op een andere manier zijn onvrede te uiten. Maar goed, we hadden deze keer dan ook geen skybox gehuurd. Een culinair blog maakt je nu eenmaal geen miljonair…
Maar we dwalen af, dit blog gaat over eten en drinken, toch?! Ik hoor het u denken. Nou, gedronken is er. Een rib uit je lijf is het wel, reken op zo’n 75 euro per persoon aan drankjes als je het een hele avond wilt volhouden. Zeker als je liever geen bier of mierzoete wijn drinkt maar liever een ‘mixje’, dan gaat het hard. Net als veel festivals betaal je hier met muntjes, tokens, RAI flippo’s of hoe je het noemen wilt. Het is voor het barpersoneel misschien makkelijker, het is ook zeker een truc om ongemerkt een shitload aan geld uit je zak te kloppen. Zo klinkt 3 tokens een stuk gezelliger, haast sprookjesachtig, dan T.I.E.N E.U.R.O voor een papieren beker met wat wodka, een blokkie ijs en wat prik naar keuze.
En het laatste, het allerallerlaatste wat je wilt, is thuiskomen, met suizende oren je broek uittrappen en zien dat er nog een hele rits tokens uit je zak rolt. Een klein vermogen! Dus sloeg bij mij lichte paniek toe toen we het om 05.00 uur welletjes vonden en richting uitgang wilden en ik tot de ontdekking kwam dat ik nog een boel van die dingen tussen m’n huissleutels en portemonnee had liggen. Dus toen zat er niets anders op dan de culinaire hoogstandjes van deze fuif op de proef te stellen en zag ik mezelf 10 minuten later in de spiegel van de garderobe met 45,00 euro aan hotdogs en pizza slices in m’n armen lopen, alsof ik een pasgeboren kindje dat naar knakworsten ruikt de RAI uit tilde. We namen er de tijd voor en gaven de snacks een eerlijke kans, het had ons immers een klein fortuin gekost. En eerlijk is eerlijk, dit was gewoon prima te doen! De slices waren knapperig aan de korst, goed warm en verkrijgbaar in drie smaken. De hotdogs kwamen op een warme pistolet, saus apart erbij geserveerd en ook een warme worst die echt OK was!
Dus de prijzen liggen dan wel sky high, het aanbod van voedsel is de afgelopen jaren met sprongen vooruit gegaan! Nu nog een sommelier en wijnkaart met wijnen van de Grapedistrict en ik ben volgend jaar weer van de partij!
