Misschien denk je nu: alweer een blog over een hotelrestaurant? Of denk je: alweer het NH Krasnapolsky? Of denk je: alweer een sterrenchef die naast zijn eigen sterrenzaak zijn naam verbonden heeft aan een restaurant?
Het klopt allemaal. Waarom dan toch erover schrijven alsof het het nieuwste fenomeen op aarde is? Omdat The White Room onderscheidend vermogen heeft. En een verhaal. En ik Jacob-Jan en Arturo na mijn ontmoeting met hen, het horen van hun verhalen én het proeven van hun gerechten een blog als ware ze het nieuwste fenomeen op aarde zijn, gun. Toen ik afgelopen week namelijk naar huis fietste na een avondje in The White Room, had ik namelijk een hele grote lach op mijn gezicht. En dan weet ik dat het goed zit.
Ik vond Amsterdam al een heerlijke stad om in te wonen, maar dankzij de culinaire revolutie van de laatste 1,5 jaar, behoort de stad wat mij betreft tot de ultieme internationale crème de la crème. En The White Room gaat daar haar steentje aan bijdragen.
Eerst even een kort gescheidenislesje sterrenchefs. Sinds 2002 zijn wij in Nederland bekend met het fenomeen ‘3 michelin sterren’. Cees Helder wist dat jaar deze bijzondere notering op zijn naam te schrijven, een paar jaar later gevolgd door – wie kent ze niet – Sergio Herman en Jonnie Boer. Eind 2013 viel de vierde, bij chefkok Jacob-Jan Boerma, voor zijn restaurant De Leest in Vaassen.
Waarom dit relevante informatie is voor de Catch-lezer? After all, Vaassen is voor zover wij weten geen voorstad van Amsterdam. Nee klopt. Maar deze chef had wel de ambitie om graag nog een keer een concept te openen in onze hoofdstad. Nou Jacob-Jan, zoals je het zelf zo mooi omschreef: dichter bij de AmsterdamDAM ga je met The White Room niet komen.
Terug naar The White Room. Wat kun je hier verwachten? Qua uiterlijk is het een restaurant zoals je dat nog niet elders hebt gezien in de stad. Ik zal nu even eerlijk zijn (en ja, dit heb ik ook die avond eerlijk gezegd tegen Jacob-Jan zelf): de eerste vijf seconden dacht ik even dat ik in de eetkamer van een Russissche miljardair binnen was komen lopen. Denk namelijk veel wit. En goud. En muurschilderingen.
Ik realiseer me dat dit in de meeste gevallen niet het grooste compliment zal zijn, maar dat ga ik meteen bijsturen. Want als je de achtergrond van de ruimte zelf hoort, dan begrijp je de inrichting opeens. We schreven het al eerder: het restaurant is gevestigd in de monumentale witte zaal van het hotel, één van de oudste restaurantzalen van Amsterdam (denk 1885, dus ja, dat is oud). En wat monumentaal is, breek je niet zomaar van de muren. En gelijk hebben ze.
Door behoud van de wandschilderingen inclusief hun zware lijsten is de zaak one-of-a-kind te noemen. Ik heb zelf in ieder geval nog nooit in zo’n entourage gegeten. Is het stijfjes? Nee. Dat komt door de hoeveelheid wit, en de moderne inrichting. Die weer precies past bij het hoge frisgehalte van de gerechten.
Wat je op culinair niveau kunt verwachten? Veel zuren, veel groenten, veel specerijen. Zo min mogelijk tot geen zuivel. Dus ook geen boter bij je broodje. Het kan wel hoor, maar why bot(h)er? We kunnen met zijn allen namelijk best wel een wat meer plantaardige richting op. Het bijkomend voordeel van minder vlees en vis is dat je na een avond heerlijk eten met een verdacht aangenaam gevoel in de maag weer buiten staat. Met voldoende achter je kiezen, zonder overvol te zitten. Daarmee is The White Room een perfecte afgeleide van de stijl waar Jacob-Jan in volle overtuiging mee kookt, over praat, en inspireert.
Ik zou nog uren door kunnen gaan over deze overtuiging, maar die verdieping komt nog wel een keer aan bod aan onze Chef’s Table. Alles op z’n tijd. We laten de eerste ontmoeting vandaag vooral bestaan uit die eerste oogopslag, en het eten. De eerste verliefdheid voor een nieuwe zaak gaat immers hoe dan ook door de maag.
Macaron | licht gerookt | komkommer | zalm | kruidencrême
Forel | chlorofyl | krokante aardappel | mosterd | jonge knoflook
Rund | ponzu | zwarte knoflook
Citroen | aloë vera | karnemelk
Voor welke gelegenheid ik je mee zou nemen naar dit restaurant? Als je een bijzonder en culinair etentje wilt hebben, maar wat wel betaalbaar en toegankelijk is. Als je niet het gevoel wilt hebben vijf uur lang opgeprikt aan tafel te moeten. Als je kennis wilt maken met de overtuiging van één van ’s Nederlands culinaire topchefs, maar dan wel op koprol-afstand van De Dam. Als je een stukje wilt overvaren van de nieuwe (culinaire) historie van onze stad. Oh ja, en ook natuurlijk als je een liefhebber bent van wandschilderingen met zware lijsten. Ze maken het restaurant gewoon bijzonder.
Dam 9
>>> Dit schreven wij trouwens al eerder over The White Room!
