Uitgelicht standaard

We laten Prinsjesdag vandaag ‘ns voor wat het is, want van bezuinigingen is nog nooit iemand blij geworden. Want in economisch zware tijden kun je beter doen ‘what you do best’: spenden. In la IMG_1310-1douce France, en om precies te zijn de Provence. Want op nog geen half uurtje rijden van het heerlijke Saint Tropez ligt het kleine, pittoreske plaatsje Lorgues. Nog net geen Nederlandse enclave te noemen, maar waar je wel voldoende landgenoten tegenkomt op de wekelijkse markt. De regio is kennelijk een gebied waar de eikenbomen het meer dan prima doen, en waar dus ‘het zwarte goud’ in overvloed te vinden is. En dat moet geheid de reden zijn geweest waarom ene mijnheer Bruno, chef van oorsprong en inmiddels de grootste truffelimporteur van de wereld, zichzelf hier gevestigd heeft en een truffelrestaurant heeft geopend. Met een sterretje. Genaamd: Bruno.

Wanneer je gaat lunchen bij deze truffelkoning, neem je – na bij binnenkomst toegeknikt te zijn door mister B. himself – plaats op het terras onder de plantanen, tussen de Franse families (ja, sterrenlunchen kan best met kinderen kennelijk) en de welgestelden der aarde die met een heli vanuit een mondaine badplaats naar keuze of – ook leuk – Parijs – zijn komen invliegen. Want naast een parkeerterrein is er uiteraard ook ruimte voor je vliegmobiel.

En eenmaal plaatsgenomen hoef je slechts nog drie keuzes te maken:

  1. Worden het bubbels of wijn bij de lunch?
  2. Hoeveel gangen kunnen we vandaag aan?
  3. Welke truffel gaan we nemen?

Het is namelijk de truffel die de (in vergelijking met Nederlandse sterrentent overigens ontzettend schappelijke!) prijs van je lunch of diner bepaalt; de vier of zesgangen staan voor iedereen gewoon vast. En dan kan het feest beginnen. Denk een hapje foie met vijgen en Bordelaisesaus (met truffel uiteraard), een gepofte aardappel (maar dan wel met nog meer truffel en een truffelsaus, en – onverwacht – het piece de résistance), een heerlijk lammetje met seizoensgroente (uiteraard ook met), een ijsje om de maag te breken (again: met truffel) en een chocolade-praline dessert. De laatste zonder het luxueuze schimmeltje. Of die schimmel dan niet gaat vervelen? Ach, zolang je dit calorierijke bommetje niet dagelijks naar binnen hoeft te schuiven, is het meer dan prima te doen hoor!

IMG_1328IMG_1329IMG_1330

 

 

 

 

 

Kortom, mocht je a) dol zijn op truffels, b) niet vies zijn van de traditionele Franse cuisine (denk sauzen en foie gras) en c) in de buurt zijn van Lorgues? Dan zeg ik : direct de auto in en gaan! Chez Bruno, ca cest comme il faut.

Restaurant Bruno

Lorgues, Frankrijk

Saignant detail: let bij het oprijden van de inrit eens goed op de muur van het bijgebouw aan je rechterhand. Hierop kun je namelijk een schildering ontdekken van Het Laatste Avondmaal. Met niemand minder dan – wellicht enkele tientallen kilootjes lichter maar desalniettemin onmiskenbaar – de heer Bruno afgebeeld als Jezus. Maar hij is verder een heel gewone jongen gebleven hoor…