De Papaverstraat in Amsterdam Noord is nou niet direct de straat waar je aan denkt als je lekker wilt gaan eten. Een rafelige straat, met op nummer 33 het afvalpunt waar je je sloophout en wachines kunt dumpen.
In een van de buitenkant ook wat droevig ogend pand zit Turks restaurant Lalezar. Door de relatieve drukte op deze onlogische plek, trok het toch mijn nieuwsgierigheid.
Binnen is de zaak volledig bekleed met authentieke schrootjes, een warm jaren ’70 gevoel. De glimlachende grootmoeder met hoofddoek in de open keuken geeft vertrouwen: Dit kon nog wel eens een lekker grootmoedersmaaltje uit Turkije worden.
Ik heb geluk. Als eenling, word ik aan een tafeltje vlakbij de open keuken gezet zodat ik goed zicht heb. Het tafeltje naast mij wordt bezet door de crew van Delta Airlines uit het nabij gelegen NH hotel. Ze drinken Efes bier en de eigenaresse staat ze vlot in het Engels te woord.
Drie generaties hard werkende vrouwen bestieren het restaurant. Het lieve mooie dochtertje van vermoedelijk een jaar of zes, wil mij niet te lang laten wachten. Ze vraagt wat ik drinken wil. Terwijl haar moeder zich verontschuldigd voor het feit dat haar jonge dochtertje wil meehelpen, haalt haar dochtertje snel mijn glas Spa Rood. Vertederd staar ik haar aan.
Ik bestel, nu bij de moeder, die ondanks haar vergevorderde zwangerschap flink doorloopt en iedereen ontzettend vriendelijk te woord staat, het aantrekkelijk geprijsde dagmenu. Grootmoeder gaat direct aan de slag.
Dat menu’tje begint met de dagsoep. Een goede linzensoep met een mooi stuk verse citroen. Een paar hele flinke stukken heerlijk warm Turks brood maken het af. Wat een prima voorgerecht!
Bij mijn laatste hap soep brengt moeder het hoofdgerecht. Mijn mama heeft het een beetje snel klaar gemaakt, verontschuldigd de eigenaresse. Voor mij staat een met Lamsgehakt gevulde aubergine, perfect gekookte rijst en een simpele maar verse salade met tomaat, komkommer, rucola en andere groene sla. Het is ongeveer wat ik gehoopt had, simpel, goedkoop, bediend met een warme lach en super lekker!
Als toetje bestel ik een Turkse koffie, zo’n drabberig strakke bak. De smaakt brengt me terug naar Istanbul. Terug naar het terras van het koffiehuis waar ik dagelijks mijn dag begon met zo’n kop. Een brede glimlach van de uitbater die zonder vragen al een suikerloze koffie voor mij en een suikerloze thee voor mijn lieve Aziatische prinses bracht. Plastic stoeltjes, kaartende mannen, en een naastgelegen school waar het begin van de les werd aangekondigd met een blikkerig ijscowagen toontje.
Ik word weer wakker uit mijn herinnering doordat de eigenaresse me ongevraagd Baklava brengt.
De mooiste verrassing echter betreft de rekening. €1,50 voor een Spa Rood, €1,50 voor een Turkse Koffie, €12,50 voor een prima 2 gangen menu. Prijs – Kwaliteit is dit echt een toppertje…
Als ik na het afrekenen de eigenaresse vertel dat ik mijn blijdschap ga delen op het internet, drukt ze me op het hart om eerst de Lamsgril specialiteit te proeven en dan pas te schrijven. Zoveel geduld heb ik niet, Lalezar verdient vandaag al een aanbeveling!
