Uitgelicht standaard

Hij staat er al een tijdje niet meer. Die tradionele viskar die de welverdiende beloning voor een intensieve inkooptocht in de toko’s, de markt en vishandel Tel rondom de Nieuwmarkt verkocht. Tevreden met alle heerlijke aanwinsten mocht ik er graag een haring halen. De zilte haring, werd door de eigenaar aangevuld met sketches uit het dagelijks leven, waarbij zijn klanten de medespelers waren. Een van mijn favoriete toneelstukken van hem was:

Haringkaker: Hé professor, waar was je al die tijd?

Klant met inderdaad een professoraal voorkomen:

Ach ik was in het buitenland, heb nog wat gepubliceerd. Stond overigens vorig weekend nog in de Financial Times.

Haringkaker: Oh, dat heb ik gemist. Ik sla de Times nog wel eens over, ik spreek geen Engels zie je. Maar ik ben blij dat je er weer bent!

Maar weemoed naar de korte gesprekjes bij een inmiddels verdwenen viskar stillen de lekkere trek niet. Een waardige alternatieve leverancier van haringen en buurtverhalen moet er toch zijn.

Ooit zag ik dat een argeloze bezoeker van Fa. Tel, mijns inziens niet alleen Amsterdams beste leverancier van mooie grote verse vissen maar ook van gepreksflarden van literaire waarde,door de jongste bediende in verontwaardigd Volendams werd heengezonden. Nee, haring dat haal je daar natuurlijk niet. Tsss…. wat dacht die man… haring…

Er is nog een marktkraam waar haring verkocht wordt, maar in het voorbijgaan bleek om drie uur de voorraad op. Tja, sowieso, ik vind dat je haring moet verkopen in een haringkar en niet in een gewone marktkraam. Waarom? Geen idee… toch weemoed naar het entertainment door de eigenaar van de haringkar?Amsterdamsche vishandel zeedijk amsterdam

Na aankoop van de lekkere eiergebakjes van Chinees Hoi Tin op de Zeedijk zag ik mijn kans. Natuurlijk, die vishandel op nummer 129. Een prachtige winkeltje, te klein voor een toonbank, mooie gerookte vis, een bastion van ambachtelijkheid. Een waardig haringleverancier. Blij stapte ik binnen, het verlangen was inmiddels groot, de dame voor mij bestelde een haring, werd gefeliciteerd met haar geluk, het was de laatste. Als decadent alternatief stelde ik me tevreden met een zilte doch romige oester.