Uitgelicht standaard

Wij gaan met enige regelmaat naar Frankrijk. En met regelmaat bedoel ik minimaal eens per jaar. Nauwelijks dus vaak te noemen, en dat komt vooral omdat de rest van de wereld ook zo lonkt. Want je bent jong en je wilt wat, dus vooral niet naar plaatsen waar je ook nog naar toe kunt als je vijftig bent. Want dat is suf.

Een prima mantra, al blijft het Franse leven lonken. Denk aan wijntjes proeven, drinken en kopen bij de plaatselijke wijnboer, lunchen en dineren op sterrenniveau tegen een toegankelijker tarief dan we in Amsterdam gewend zijn, het water dat je in de mond loopt bij het zien van al het lekkers in de supermarkten (‘Hallo Jumbo! Waar blijft jullie verse vis-afdeling???), pastisjes drinken rond het borreluur bij de plaatselijke Bar-Tabac en prima salades, quiches en confit de canard-achtige gerechten bij bijna ieder bistrootje op de hoek. Leven dus als een god in Frankrijk.

En al wint de jeugdige eigenwijsheid het meestal, we proberen dus gemiddeld  eens per jaar naar onze Franstalige zuiderburen te tuffen. En als je daar dan bent gaat er – naast uiteraard alle eerdergenoemde culinaire activiteiten – niets boven een bezoekje aan de plaatselijke bakker. In de eerste plaats voor de flutes, de pains de campagne en het geijkte croissantje, om vervolgens de bestelling af te ronden met een eclair, of liever nog, de frambozentartelette. Om je vingers bij af te likken zo lekker.

Want waar we als Nederlandse poldermodellen gewend zijn aan gebak met een hoofdletter G (denk aan overdadige slagroompunten, moorkoppen waar de room uitspuit bij de eerste hap, tompoucen met een mierzoete en ietwat chemische lagen toplaag, waar geen tandglazuur tegenbestand is), zijn Fransen ook op dit vlak wat verfijnder ingesteld. In dit geval belichaamd door de tartelette. Zelfs haar naam is mooi.

Mijmerend over mijn laatste exotische vakantiebestemming waar ik vorige week nog met de pootjes op het witte zandstrand rondhing, fiets ik deze week maar weer eens een blokje om. Naar Le Fournil, aan het Olympiaplein. Om vervolgens mijn tanden in hun frambozenkunstwerkje te kunnen zetten. Volgend jaar maar weer naar Frankrijk.

Le Fournil
Olympiaplein 119
T. 020-6724211