Zoals aangekondigd schrijf ik de komende tijd over (en vanuit) een andere Europese topstad, Stockholm! We hebben enkele leuke aanvragen van onze lezers ontvangen, bijvoorbeeld om over een bepaald restaurant te schrijven, over het uitgaansleven, de vele terrassen in de zomer of bepaalde verschillen op eet- en drinkgebied tussen deze Scandinavische metropool en ons eigen Amsterdam.

Even een heel korte inleiding: Stockholm is (vooral in de zomer) erg leuk, trendy, hip, bruisend maar wel behoorlijk prijzig, zeg maar gerust duur. De stad is verdeeld over enkele eilanden, allen met elkaar verbonden via bruggen. Ieder eiland/stadsdeel heeft zijn eigen type horeca, winkels en passanten. Om enkele eilanden te noemen: Gamla stan is de oude stad, erg toeristisch en dus geen aanrader wat betreft een authentieke, smakelijke lunch. Södermalm is trendy met vele leuke, gezellige straatjes, bars en restaurantjes. Als tegenhanger is daar Östermalm. Erg chique en exclusief, dit geldt ook voor de horeca die hier te vinden is.

We beginnen met een bezoek aan een klassieker, East. Deze zaak biedt de mogelijkheid tot borrelen, lunchen, dineren en tot in de late uurtjes feesten, waarvan akte. East bevindt zich op het, in Zweden wereldberoemde, Stureplan. Dit plein ligt midden op het exclusieve Östermalm.

Stureplan is zo bekend omdat je op dit plein de meest exclusieve restaurants en clubs van Zweden kunt vinden zoals Sturehof, Sturecompagniet en Spybar. Allemaal gebroederlijk op een rijtje, klaar om je zakken leeg te schudden en je in no time de rode cijfers in te smashen.

East voert een Aziatische kaart en serveert dus frisse, lichte gerechten zoals prachtige sushi, dumplings, salades en Thaise soepen. Het weer is prachtig dus we zitten op het ruime terras en genieten van de paraderende happy few van Stockholm, die zojuist hun creditcards een ouderwets pak op hun donder hebben gegeven bij Chanel, LV of Gucci, direct om de hoek.

Ik ga voor rosé gebakken lam met cantharellen, Aziatische dressing, mint en postelein, geserveerd met rijst. Mijn vrouw kiest voor de home made pork dumplings met verse groente, zoetzure saus en witte rijst. Beide gerechten zijn perfect in balans qua smaak en zijn lekker licht, perfect als warm lunchgerecht. Iedereen luncht immers warm in Zweden, ook op school of op het werk dus de lunchgerechten zijn sowieso niet heel zwaar.

Het terras is fantastisch maar ook van binnen ziet East er prachtig uit met een groot aquarium in de muur verwerkt en design inrichting. Tevens is de zaak verdeeld over meerdere ruimtes zoals bar, lounge en restaurant.

Zoals gezegd is Stockholm zeker niet goedkoop en vooral op Östermalm zijn de prijzen fors. De genoemde lunchgerechten kosten rond de 23,00 euro per stuk en een glaasje witte huiswijn ‘doet’ zo’n slordige 11,00 euro. Je krijgt daarvoor wel topservice, heel goed eten, onbeperkt water, flinke bellen wijn en een uitzicht waar je niet op uitgekeken raakt.

East
Stureplan 13
www.east.se

Er was eens… een simpele Israëlische jongen die in 1995 door de liefde naar Nederland kwam. Hij werkte zich op van de houtoven van een plaatselijke pizzeria, via een onbetaalde stageplaats bij de Zwetheul, naar een eigen sterrenrestaurant in Overveen.

Ik heb het natuurlijk over Moshik Roth, de moleculair gastronomische chef van Nederland. Een jaar of zes geleden schoof ik bij hem aan in het Brouwerskolkje, om daar te genieten van zijn Menu Innovation. Tien gangen meesterwerkjes, met regelmatige optredens van de zeer vriendelijke chef zelf, eindigend in een rondleiding door zijn kleine keuken, waar Moshik met veel plezier enkele kneepjes uit het moleculaire vak met ons deelde. In één woord: waanzinnig! Met weemoud dacht ik dan ook terug aan deze fenomenale eetbelevenis toen ik hoorde dat het Brouwerskolkje dit jaar haar deuren ging sluiten.

Maar – Johan zei het ooit al eens: “Elk nadeel heb z’n voordeel.” En dat geldt ook hier, want Roth komt naar Amsterdam. Vanaf begin september zal hij met het IJ in zijn rug de sterren van de hemel koken in &Samhoudplaces. Een samenwerking tussen Roth als culinair genie en ondernemer Salem Samhoud die service tot zijn middlename heeft gemaakt. En ambitie hebben ze: &Samhoudplaces moet het beste restaurant van de wereld worden.

De echte culiliefhebber wist dit natuurlijk allang, en heeft waarschijnlijk ook allang een reservering staan. Maar wellicht is het laatste nieuws dan interessanter: voor de lucky few zijn er een paar plaatsen beschikbaar om voor de opening al te komen proefeten. Noem het een generale repetitie. Interesse? Neem eens contact met hen op.

Begin oktober schuif ik in ieder geval aan. De verwachtingen zijn hoog gespannen. En uiteraard zal het resultaat via Catch52 uitgebreid aan bod komen. Tot die tijd mijmer ik nog verder op basis van mijn herinneringen.

&Samhoudplaces
Oosterdokskade 5
T. 020 260 2094
www.samhoudplaces.com

Groots stond het op de voorkant van de NRC Lux weekendbijlage: Mozzarella uit Grootegast en andere Hollandse specialiteiten. Een prachtige foto met een Hollands grasveld, een boer met grote zakken Mozzarella di Bufala uit het land van Abel Tasman.

Mijn eerste associatie? Die vreselijke plakjes in Duitsland geproduceerde fabriekskaas die ze in de Spaanse Lidl als Edam verkochten, bah….dat wil ik niet. Edammer kaas komt uit Edam, Mozzarella di Bufala komt uit Campania.

Geschrokken van mijn eigen initiële krampachtige reactie, dacht ik toch even door. Was er een tijdje terug niet een schandaal in Italië met die Mozzarella? De Mafia die gewone koeienmelk Mozzarella aanbood alsof het gemaakt was van de vettere buffelmelk? En iets eerlijker producenten die net genoeg buffelmelk gebruiken om het di Bufala te mogen noemen?

Die boer uit Grootegast (wie is er wel eens te gast geweest?) wordt natuurlijk zo op z’n vingers gekeken dat hij wel buffelmelk moet gebruiken. En meer dan genoeg buffelmelk, het zou dus wel eens beter kunnen zijn.

Ook is Mozzarella een vers product, dat niet te lang houdbaar is. Dus euh…. wellicht is die producent in Grootegast wel helemaal de bóm!

Het is natuurlijk boerenslimheid om met een populaire buitenlandse kaas je opbrengst uit je boerderij op te pompen. Ik waardeer dat ondernemerschap en de Hollandse handelsgeest.

En waarom zou je vrachtwagens uit Italië gas de atmosfeer in laten pompen terwijl je het hier ook gewoon produceren kan? Om nog maar te zwijgen over het vervoeren van het later in het NRC artikel genoemde Japanse Wagyu vlees, terwijl die runderen ook in de omgeving van Spijkerboor (hoe verzin je zo’n naam) goed schijnen te gedijen.

Iets langer nadenken en je beseft dat je al jaren Nederlandse Tarte Tatin, Hollandse Sushi en Polder Sateh eet. Niets nieuws onder de zon, dus waarom moeilijk doen? Waar zouden we zijn als we alleen maar vast hielden aan onze eigen gerechten? Dan stonden er vanavond Kaantjes en aardappelen op het menu, hoewel … aardappelen die zijn oorspronkelijk niet zo Hollands. Kortom ik ga eens kijken waar ik die Mozzarella uit Grootegast kan krijgen.

Toch hoop ik ook dat er voldoende boeren, kaas- en worstenmakers weer eens teruggrijpen naar oud Hollandse streekproducten. Het zou mooi zijn als wij net als die Italianen, Japanners, Fransen en Spanjaarden écht een keer trots zijn producten met Nederlandse oorsprong.