Hoewel het gros van de mensheid altijd zegt dat ik zo enorm op mijn moeder lijk, vind ik zelf dat ik best ook wat overeenkomsten heb met mijn vader. Naast een gezonde dosis zelfspot en een vleugje Aalders-humor die lang niet altijd voor iedereen is weggelegd, zie ik de laatste jaren vooral redelijk wat parallellen op culinair gebied. Zo mag bij ons het vlees vooral roder dan rood zijn, slurpen we graag een oestertje weg samen, en zetten we met heel veel plezier mes en vork in een vers bereide steak tartare. Oh ja, en natuurlijk die Dame Blanche niet te vergeten, alleen lijkt het alsof dit gerecht alleen bij de plaatselijke ‘Chinese Muur’ te verkrijgen is. Maar goed, zolang de andere drie ingrediënten cq.gerechten op de kaart staan, hoor je ons niet klagen.