Natuurlijk zijn ook wij hartstikke dol op het Okura. Kan ook niet anders, met zoveel sterren aan het firmament. Maar ik moet het eerlijk bekennen: ze hebben voortaan geduchte concurrentie. Waar in de Pijp in een grijs verleden ooit een taxi-café gevestigd zat, en waar je toentertijd alleen maar voet over de drempel zette voor een pakje sigaretten, zit sinds een paar maanden EN Japanse Kitchen en Sake Bar. En sinds ik hier een avondje aan de bar heb mogen vertoeven, wil ik alleen nog maar terug. Want geloof me, het is hier een culinair feestje van jewelste.
EN is allesbehalve wat je verwacht van een Japans restaurant. Of liever gezegd, wat ik als onwetende Westerling van een Japans restaurant zou verwachten. EN is namelijk gewoon bijna kneuterig gezellig te noemen, en niet – wat ik gedacht had – strak, modern en steriel. Hoogtepunt is de eikenhouten bar: niet alleen omdat het zelf de eyecatcher van de zaak is, maar vanwege het uitzicht op de culinaire kunsten van de chef zelf. EN wordt namelijk bestierd door Chef Ken, die de kneepjes van onder meer het sushi-vak leerde bij – jawel – onder meer het Okura, en die op zijn beurt weer wordt geflankeerd door Ryuji (‘zeg maar Ike’) als frontman van de zwarte brigade.