Ben jij al wel eens in het hotel Sofitel Legend The Grand geweest? Ik tot voor kort nog nooit. Shame on me. De imposante poort en de 5-sterren-plus die het gebouw uitademt waren kennelijk nooit uitnodigend genoeg om het een keer uit te proberen. Dat terwijl ik maar al te vaak in die buurt te vinden was en ik bovendien niet vies ben van wat hotelluxe. Een gezonde dosis drempelvrees klaarblijkelijk. Maar kennelijk nergens voor nodig.

The Grand is namelijk niet alleen legendarisch, maar ook een volkshotel. Het hanteert letterlijk een open door policy. Of je nu 10 miljoen of 10 euro op je bankrekening hebt staan: je bent van harte welkom. Vooral als Amsterdammer. En dat heeft allemaal te maken met de historie van dit geweldige landmark.

Wat doe je als zelfbenoemd foodblogger eigenlijk in de periode dat je even uit de lucht bent? Goede vraag, ik zoek ook nog altijd naar het antwoord. Waar het op neerkomt is waarschijnlijk een poging om thuis weer de hobbykok uithangen. Met nadruk op poging. “Gewoon” Franse kazen met toastjes werken namelijk ook prima als avondmaaltijd. Of je valt weer even terug op je eigen klassiekers waar je de rest van het jaar niet overschrijft. Want net zoals het voor reguliere media geldt dat zij niet continue over dezelfde bedrijven of personen schrijven (mensen als Meghan Markle, Donald Trump en Thierry Baudet daargelaten), geldt dat ook voor een blog. De meeste mensen schijnen nou eenmaal van verandering van spijs te houden, en wordt het als saai gezien wanneer ik tien keer per jaar over dezelfde zaak schrijf. 

Het is dit weekend weer tijd voor de Amsterdamse Hotelnacht. Voor de een dé aanleiding om eens echt toerist in eigen stad te spelen en in bed te duiken in een van de 38 hotels die tegen een vriendelijk prijsje hun kamers verkopen. En voor de ander vooral een middag en avondlang plezier, jolijt en vooral borrelen in de bars van deze zaken. Ook jij kunt een duik nemen in de bruisende hotelwereld van Amsterdam. Het enige wat je nodig hebt, is een passe-partout en een hotelkamerreservering, en klaar ben je! Oh ja, en wellicht dat befaamde rolkoffertje, om de totaalbeleving compleet te maken.

Ik heb me het afgelopen jaar tonnetje rond gegeten. Aan spareribs welteverstaan. En dat alles voor mijn zoektocht naar de beste ribbetjes van de stad. Een zware taak, maar ach, somebody’s got to do it, dus dan kan ik het beter doen. En het beste nieuws: ik heb ze gevonden. Ik kwam, ik at en ik was Pendergasted. Van nu af aan nooit meer iets anders dan de ribs van Pendergast Smokehouse in Amsterdam West.