Er zit een voordeel aan een vader die nogal van de gadgets is. Wij hadden namelijk al vrij snel een computer. En ja, ik besef me dat ik nu als een dinosaurus klink. Maar goed, ik heb vrij weinig te verliezen, dus who cares. Want niet alleen hadden we al snel een pc (Windows 5.0), we hadden ook vrij snel een spelletjescomputer. En dat terwijl ik toch echt uit een typisch vrouwengezin afkomstig ben. Maar mijn zus en ik speelden vroeger ook met autootjes en blokken, dus ik denk dat mijn vader gedacht moet hebben dat een spelletjescomputer wel zou werken. En ja, dat was ook het geval.
Ok, het was weliswaar geen Atari, maar een Spectrum. En ja, om een spel te starten hadden we een bandrecorder nodig omdat de spelletjes vanaf een cassettebandje geladen moesten worden. En werd er van ons verwacht dat we bijna 9 minuten onder het genot van een ‘kgggrrpprrrrrkgrggggieieieieieiekrrppgggkkkprrggieieieie’-geluid (fonetisch) wachtten tot er een verbinding was. Maar hé, dan had je ook wat. Onder meer het legendarische spel ‘De Lange Muur’ (niet te verwarren met de plaatselijke Chinees). En Space Invaders. Goed gejat van de makers van die Atari, maar dankzij de joystick bood ook de Spectrum met dit schiet-het-gepixelde-ruimtevaartschip-neer urenlang speelplezier.
Waarom ik dit vertel? Omdat diezelfde Invaders nog altijd alive & kicking zijn. En ik daar sinds een bezoek aan Clubkoffie op het Krügerplein inmiddels van alles over weet. Sterker nog: ik zie ze ook nog eens overal in de stad terug…
Maar first things first: het Beukenplein heeft inmiddels al een ware transformatie doorgemaakt, het Krugerplein een straat verderop zit nog in transformatie. En Clubkoffie speelt daarin een grote rol. Deze stoere (maar ook voor vrouwen toegankelijke) koffiezaak zit hier nu een klein jaartje, en kun je alleen maar bestempelen als aanwinst voor de buurt. Even een aantal pluspunten op een rij:
- ze zijn open vanaf het ontbijt (die buckweat banana pancakes zijn top!)
- de eigenaar Chiel weet wat koffiezetten is en ja, serveert dus ook gewoon cortado (whoop whoop whoop!)
- ze werken zoveel mogelijk met leveranciers ‘uit de buurt’ (denk taarten van Cake & Cookie, en koffie van Stooker Roastery van het Eikenplein)
- ze hebben een menukaart vol met Clubs (grote hit: de Old New Yorker; wij bestellen voortaan: de New Yorker – pastrami +piccalilly pickles = zoo lekker!)
- ze hebben een absurd ruime selectie van vegan dishes (ieder zijn ding)
- maar last but not least: hun logo is een invader…
Er is namelijk een Franse kunstenaar (genaamd Invader, logisch…) die overal waar hij komt, mozaïeke space invaders achterlaat, vaak/altijd vlak boven het straatnaambordje. Ooit waren er 25 van te vinden in de stad, het laatste wat ik ervan kan teruglezen is dat het er nog maar een handje vol van zijn. Inmiddels zijn een paar ‘wannabes’ opgestaan die zijn werk hebben voortgezet, bestaan er een hele website waar je de invaders op kunt terugvinden (waaronder deze) en fiets ik de stad door op zoek naar nieuwe exemplaren.
De meest sympathieke invader die ik tot nu toe vond? Drie keer raden. Op het Krügerplein natuurlijk!
Krügerplein 2
