Uitgelicht standaard

Sinds ongeveer een jaartje is het kantoor waar ik werk verhuisd richting de Amstelveenseweg. Want ja, Catch52 is helaas vooralsnog alleen nog maar een uit de hand gelopen hobbyproject. Een drukke weg die, als je even ietsje beter kijkt, eigenlijk een groot smulparadijs is. Zo zit er bijvoorbeeld twee maal blauw gevestigd. In de eerste plaats het Indonesische restaurant Blauw, ooit begonnen in het Utrechtse land en inmiddels gelukkig ook gevestigd Amsterdam. Een bezoekje waard, al was het alleen al voor hun huisgemaakte sambal. Overigens is deze ook gewoon af te halen zonder dat je er hoeft te eten en zo kun je ook thuis genieten van hun uitgesproken smaken (echt een aanrader).

En dan natuurlijk ook de ietwat sjiekere blauwe versie, al is het alleen al vanwege de dubbele A in de naam: Ron Blaauw. Gevestigd in het pand waar het voorheen prima dimsummen was bij de Chinese tempel en waar vervolgens onder de naam Sofia de maffiabaasjes en de vastgoedboefjes te vinden waren. Ron heeft er gelukkig de bezem doorheen gehaald en sindsdien zit het restaurant – zelfs tijdens lunchtijd – steeds redelijk vol. Wel nog steeds met de gladde mans- en de hoogblonde, ietwat dommig kijkende vrouwspersonen. Daar is gelukkig niets aan veranderd. En soms is dat ook gewoon prima.

Maar ook op het winkelgebied biedt de Amstelveenseweg voldoende: zo genieten wij vrijdagmiddag borrelend met regelmaat van de bouteilles van GrapeDistrict (proef vooral eens de Louro de Bolo!), wisselen we tijdens de lunch tussen de baksels van BROOD (nieuwerwetse luxe bakker) en de ouderwetse warme bakker Klopper & Stolk (ouderwetse kwaliteitsbakker), en verruilen we diezelfde bammetjes ook nog wel eens voor de verse vissies van een van de beste vishandels van Amsterdam, namelijk de IJmuider Vishandel.

Maar als kersje op de appelmoes heeft de Amstelveenseweg een kroeg. En niet zomaar een. Een kroeg voor het betere ma-di-woe-do-vrij-mi-bo’s. Een alcoholisch hoogtepunt voor zowel de werkenden als de buurtbewoner, bij de kruising met de Sophialaan: Café Bedier. Met veel zon op het terras tijdens de zomerdagen, gezellige mensen onder wie veel stamgasten, een lekker bruin en uitgewoond interieur (en soms ook dito geur), oma Bobs bitterballen en – net als het eerdergenoemde Blauw overigens – met zelfs de lekkerste rosé van Frans-Nederlandse afkomst: Aix. Een blijvertje dus, deze weg op het randje van de Schinkelbuurt. Voor zowel de luxe als de werkpaarden onder ons.