Amsterdam is ontwaakt uit een winterslaap. Hoogstwaarschijnlijk net als de rest van Nederland. Want zoals we in de Lage Landen van elkaar gewend zijn, verdwijnen de winterjassen bij de eerste echte zonnestralen weer tussen de mottenballen en komen de teenslippers gewoon direct tevoorschijn. En natuurlijk heeft de winter zijn charme en kunnen de koudste maanden van het jaar (nou ja, koud….) beregezellig, hartverwarmend en vooral ook erg cosy zijn. Maar we kunnen er met z’n allen nu eenmaal niet om heen dat de stad en al haar inwoners gewoon in een keer tot leven komen wanneer het zonnetje zich weer van haar beste kant laat zien. Amsterdam bruist van de energie.
En dus was het ook vandaag gewoon simpelweg genieten geblazen. Fietsend door de stad, met de zon op je kop, terugdenkend aan de zonovergoten dagen van 2013, heimelijk al ietwat vooruitlopend op ongelooflijk mooie zomerse dagen die er ook dit jaar geheid weer aan gaan komen, licht in je hoofd door de opkomende zomerkriebels, fluitend onderweg naar je afspraak.
Met als enige downside: dat je je kop even moeten breken over welke terrassen in Amsterdam zich ook al weer het beste lenen voor het stil of gewoon openlijk aanbidden, van dat o zo heerlijke zonnetje. Ook voor mij was dat even graven, al ben ik zaterdag dankzij een short visit down memorylane uitgekomen op misschien wel een van de meest ondergewaardeerde terrassen van Oost. Ten onrechte. Ik heb het over het terras van To Drink, beter bekend als het buiten van Hotel Arena. De plek waar ik jaren geleden vooral te vinden was in de ietwat meer nachtelijke uurtjes, voor een bezoek aan de dansgelegenheid ToNight. In de tijd dat de Eighties en Nineties feestjes het nog wonnen van de ietwat diepere technoklanken van vandaag de dag. En die ik dus tot deze week nooit heb overwogen in mijn serieuze terraskeuzes. Nogmaals: ten onrechte.
Want terug naar de werkelijkheid van de zomerse dag van vandaag: het terras van Hotel Arena is helemaal zo gek nog niet. En staat bij mij de komende zomer gewoon op de hitlijstjes. Vanwege het grote pluspunt – naast gewoon een heerlijk overzichtelijk en vooral smakelijke kaart – van een volledig omheinde omgeving waardoor geen zuchtje wind je weet te bereiken. En met als nog groter pluspunt het feit dat door het heerlijke horecageweld van de Wijzen uit het Oosten (denk o.m. Biertuin en Bukowski) zowat niemand uit de stad aan dit terras lijkt te denken en er geen sprake is van drukte, rijen of meer van die downsides van het zomerse terrasleven. Nogmaals: ten onrechte.
En dus weet ik waar ik nog wel wat vaker neer zal strijken. En hoop in de tussentijd met heel mijn hart dat de onheilspellende berichten die vanmiddag al verschenen nog lang geen waarheid zullen zijn. Dat het kwik niet terug zal keren naar onder de tien en dat we die donkere periode van de afgelopen tijd gewoon kunnen laten voor wat het is. Tijd dus voor het opnieuw aanwakkeren van mijn zomerkriebels. Want er is toch werkelijk waar niets mooier dan de zomer in je bol. Of d’rop.
’s Gravesandestraat 51
