Toen ik met mijn visliefhebbende Oosterse prinses uit Barcelona terug verhuisde naar Nederland moesten we wennen. Erg wennen… Kochten we in Spanje op iedere straathoek een mooi visje, in Nederland is het écht goed zoeken naar een verse aanwinst. Kibbeling en haring genoeg, maar de sortering in veel viswinkels laat een beetje te wensen over.
Daarnaast verlangde ik terug naar het theater op de Spaanse markten. Zo vroeg mijn vakantie vierende Chinese schoonvader ooit in het Duits aan een Catalaanse visvrouw waarvan haar bruine make-up afgaf op haar hagelwitte schort, waar die kreeft vandaan kwam. Nee je krijgt geen korting lieverd, schaterde ze met haar Fortuna stem terug. Even voor de zekerheid, Fortuna is een sigarettenmerk. Na dat schoonvader en visverkoopster minstens 5 minuten op luide toon hun eigen gesprek tegen elkaar voerden en volledig in een deuk lagen om elkaars grappen terwijl ze die allebei écht niet verstonden, stond mijn schoonvader met een volle tas kreeften, vissen en krabben in zijn hand. De miscommunicatie had hem geen windeieren gelegd. Zonder dat hij er om vroeg was zijn korting opgelopen tot een forse zestig procent.
Aan dit voorval dacht ik toen ik enkele jaren geleden voor het eerst bij de Fa. Tel op de Kloveniersburgwal binnen stapte. Mijn vrouw kende de zaak via haar ouders, die er zoals vele Chinezen regelmatig vis haalden voor het restaurant. Vis die ook als vis te herkennen is, niet van die zielige filetjes onder een cellofaantje. In de smalle ruimte riep een klein schriel oud Chinees mannetje verontwaardigd in het Chinees Sap man a? Mijn Cantonees is net goed genoeg om te begrijpen dat hij 10 euro een beetje veel vond. Ik verheugde me op een miscommunicatie zoals in Barcelona waarbij de grote Hollandse visverkoper in het Nederlands zou uitleggen wat voor vis het was en waar ‘ie vandaan zou komen, terwijl de kleine Chinese bejaarde het over de prijs zou hebben. Ik kwam bedrogen uit. Mijn lieftallige Oosterse prinses moest het antwoord van de visverkoper voor me vertalen. Hollands als de visverkoper is, antwoordde in het Cantonees: Ja 10 ouwe, geen fooi?
Vanaf dat moment was Firma Tel mijn favoriete viswinkel. En nee, niet alleen maar om die toneelstukjes waarbij iemand die een broodje haring wil bestellen gek wordt aangekeken. De verbaasde blikken van toeristen die de visjongen in zijn helblauwe overal op zijn transportfiets krijgt toegeworpen zijn ook niet de hoofdreden van mijn regelmatige terugkeer. En hoewel de lange bak in het midden, vol met fantastisch mooie volledige vissen, me af en toe terug doet dromen aan onze mooie jaren in Barcelona, is dat ook niet de hoofdreden van mijn sympathie. Zelfs de prachtige inktvissen of de altijd voorradige coquilles niet. Nee, de reden van mijn regelmatige terugkeer is dat ik er in al die jaren nog nooit een slechte vis heb gekocht.
Fa. Tel
Kloveniersburgwal 11 – 13
1011 JT Amsterdam
Tel: 020-6255776
Openingstijden: Ma t/m Za van 8:00 tot 17:00
