Het is weer zwoele heterigheid in de stad. En laten we hopen dat dat ook nog even zo gaat blijven. Voor de fanatieke niet-tijdens-het-hoogseizoen-op-vakantie-gaande Amsterdammer zijn dit namelijk legendarische maanden. Ja natuurlijk is het even op je tanden bijten zodra je merkt dat Jan en Alleman om je heen de spullen aan het verzamelen is, het werk aan het afronden, en de stekker eruit trekt. Een ritueel waar jijzelf stiekem eigenlijk ook maar al te graag aan mee zou willen doen, je tas voor zou willen pakken en erbij in de auto wil gooien. Maar ja. Kennelijk niet dit jaar. En laten we wel wezen. You always have a choice, heb ik inmiddels geleerd, en in mijn geval is dat genieten van 020 in plaats van richting La Douce France of juist die verre exotische bestemming bezoeken. En look on the bright side. Voor je het weet is iedereen weer terug op zijn plek en is alles weer bij het oude.
En tot die tijd scheuren wij gewoon de stad door. Op zoek naar heerlijk zomerse adresjes. Een van de zaken die al een tijdje op mijn verlanglijst stond, was Calf & Bloom. Tijdens de filet americain-tiplijst kregen wij namelijk de tip dat het broodje filet van deze zaak grandioos is. Zijn weerga niet kent. Om je vingers bij af te likken is. Laten we het voor het gemak maar eens een omfietsbroodje noemen. Want als je dat over wijn kunt zeggen, dan geldt dat natuurlijk ook voor eten. En zo geschiedde. Omfietsen dus. Richting Singel, voor de verandering eens afbuigend naar het Muntplein. Een gedeelte van het centrum waar ik normaal gesproken zo hard mogelijk aan voorbij trap, op naar mijn eigenlijk plaats van bestemming. Maar nu dus even niet.
Met in mijn rug de drukte van de Kalvertoren, waar je als een beetje inwoner liever niet dood gevonden wilt worden, schoof ik aan op het terras. En ik moet zeggen….. Lekker dat het was! Niet alleen het broodje, want ja, daarvoor mogen de complimenten wel even richting de eigenaren van Calf & Bloom. Maar het terras… Je moet misschien de incidentele file – vooral op drukke dagen in de binnenstad – die voorlangs rijdt aan je broodje filet even voor lief nemen, maar dan heb je ook wat. Een zonovergoten terras, bijna plek gegarandeerd omdat maar weinig mensen langs dit gedeelte van de Singel paraderen, en had ik het al over de zon gehad? Dit is zo’n plek waar je, zodra je in het zonnetje gaat zitten, eigenlijk niet meer op zou willen staan. Omdat er gewoonweg geen obstakel is die de zon uit je gezicht zou kunnen halen. Oh ja, en dat broodje is dus ook nog eens een heerlijk hapje om je tanden in te zetten. Met een prima dosis truffelmayonaise, op een stokje van Menno. Niets meer aan doen. Enter after-lunchdip en genieten maar…
Dus voor iedereen op wie van toepassing: fijne vakantie mensen, en graag weer tot in augustus! Ik neem in de tussentijd met liefde de honneurs wel waar. Amsterdam als plaats van zomerse bestemming is immers ook zo gek nog niet.
Singel 461
