Ik heb mijn zomerhitje te pakken hoor. Nu al. Dus om maar met de deur in huis te vallen, want daar zijn zomerhitjes zelf namelijk ook genadeloos goed in: Hendrix. Vernoemd naar ’the one and only’ Jimi, niet naar het gin-merk. En zoals het een waar zomerhitje betaamt: vanaf de eerste klanken voel je dat het klopt en heb je er alle vertrouwen in dat je je er bijzonder goed mee zal kunnen vermaken.
Hendrix zit gevestigd in dat wat we voorheen kenden als Louter, op de hoek van de De Clerqstraat en de Bilderdijkkade. En hopelijk blijven ze daar voorlopig ook nog wel even zitten. Het was een tip van een van onze lezers voor de Newbie’s Tip 10 die ervoor zorgde dat ik op een loze zaterdagmiddag in april richting deze kersverse zaak trok. Om daar vervolgens de paar uur die volgden niet meer weg te gaan.
‘Ze’ bij Hendrix hebben het voornemen niet te willen profiteren van een snelle hype, maar juist om iets duurzaams neer te zetten. Inclusief een flinke ongezouten portie onderscheidende service, beter bekend als het typische Hendrix-DNA. Nu ben ik zelf niet de allergrootste muziekfanaat, maar wat ik wel weet, is dat Hendrix, in zijn tijd, en in tijden daarna, meer dan onderscheidend was. En dat geldt wat mij betreft ook voor die naamgenoot aan de Bilderdijkkade. En voor hun service. Want dat lijkt bij iedereen volledig ingebakken te zitten.
Bovendien is er bij Hendrix slim gekeken naar wat er exact nog miste in de buurt, om daar vervolgens handig op in te springen. En wat betekent dat? Veel ruimte, geen overhaaste hipsterbedoeningen of conceptzaken, maar bij voorkeur eens een slow-start, en muziek. Veel muziek. Live, op het podium achterin de zaak, en met flinke regelmaat. Eigenaar Bram is niet voor niets een van de geniale breinen achter onder meer het festival Nomads en de laatste edities van Van Leeuwen’s Kingsday. Maar goed, aan alle mooie dingen komt soms een eind. Nee, dan bedoel ik niet aan Nomads (they’ re just getting started) en ook niet aan Van Leeuwen, het betekent vooral toekomstmuziek voor de De Clerq-buurt.
En is het niet de muziek die de trekker doet overhalen bij je, laat het dan wel of de perfecte ligging van het terras zijn (zon all over) of de soul- en fingerfood die zich ook laat doorvertalen naar een bescheiden maar meer dan prima dinerkaart (trust me: het plankje met de pullpork sandwich en de sliced US angus steak met chimichurry zijn fingerlicking good).
Dus waar Louter wellicht ietwat was ingedut (no offence people, dat kan de beste overkomen), is de Hendrix van 020 meer en meer dan springlevend. Alive and kicken, ready to rumble. After all: all the good things happen in the West. Oud West welteverstaan.
De Clerqstraat 82
PS: En misschien wel een van de mooiste onderdelen bij Hendrix? Ze hebben verstand van drinken. En dan bedoel ik niet comateus bier zuipen of het inmiddels gedoodverfde G&T-gehype, maar echt verstand, en een neus (en mond) voor dat wat echt lekker is. Volledig wars van de geijkte labels. Maar wel met inspiratie voor ieder moment van de dag. Denk aan een Harry Bromton’s Ice Tea voor de lome zomermiddagen op het terras, of de Hollandse Gin-klassiekers als Sloane’s en Bobby’s afgetopt met een flinke slok Fevertree tonic.
>>> Meer weten van deze ‘liquide’ lekkernijen? Gewoon een bezoekje brengen aan Hendrix en vragen naar Bram. Want hij weet wat lekker is. Of ons blog in de gaten houden, want er is een ding wat zeker is: to be continued people….
