Natuurlijk zijn we dol op Amsterdam. Maar als we dan eens de ring oversteken, dan het liefst zo ver en exotisch mogelijk. Met als uitzondering dan Frankrijk. Vanwege de wijn, het eten en de supermarkten. Maar sinds dit jaar heb ik nog een zo’n hide-away. Gewoon in ons eigen kikkerlandje. Namelijk de Waddeneilanden. Ideaal met zomerweer, lenteweer, herstfweer, winterweer, en ja, zelfs met storm en veerponten die bijna niet meer varen.
Favoriet bij mij is Schier. Omdat het zo lekker kneuterig is gebleven. En omdat je eigenlijk niets anders kunt doen dan lezen, uitwaaien cq. zonnebaden (afhankelijk van het seizoen), borrelen, eten en een beetje fietsen over de schelpenpaden, om naar een volgende locatie te komen, waar alles weer om hetzelfde draait. En omdat de tijd hier lijkt stil te staan.
Voor de vaste Schiergangers: sla mijn blog vandaag maar over, want veel nieuws zul je hier niet vinden. Dat doe je tijdens je periodieke bezoeken aan het eiland immers ook niet. Maar voor alle Schier-maagden: plan een weekend en boek een hotel. Bij voorkeur Van der Werff (door de tand des tijds zo authentiek en gammel als het maar zijn kan, inclusief ’s avonds drie gangen in de officiele eetzaal) of Graaf Bernstorff (aan de overkant, wat meer upscale, inclusief eigen ‘by the sea’-dependance). Weet je niet welke van de twee je moet kiezen? Laat dan het culinaire geweld de keuze maken: wordt het de ragoutbitterbal met luxe mosterd, of de ouderwetse draadjesvleesvariant met gewoon een toef mosterd? Wordt het de koffie uit de koffiekan of liever toch cappuccino? Wil je ordinaire zwarte thee of heb je liever een takkenbos munt bij je ontbijt?
Maar wat je ook kiest, beide adressen garanderen je in ieder geval de echte Schierbeleving. En die draait vooral om jeugdsentimenten en de ouderwetsche Hollandsche pot. Waar de groente nog in aparte bakjes als los garnituur wordt opgediend, en de salade altijd is voorzien van een plakje kiwi. Waar het kiezen is tussen frietjes of gewoon gebakken aardappelen. En waar je vooral heel veel lekkere en overal dezelfde visjes kunt eten, gekozen uit de plastic semi-gewatteerde menukaart.
Mocht je de grote oversteek dan maken, ga dan – tussen het fietsen door – wel langs bij onze favorieten:
Restaurant de “Sapkum” – voor gegarandeerd ouderwets eten; denk aan cordon blue’s, zeetongetjes, brood met kruidenboter, bloemkool met een kaassausje en een dame blanche toe. De eigenaren lijken een beetje narrig, maar daar smaakt het huiselijke eten eigenlijk alleen maar beter door. En toe, stap vooral naar binnen als er niemand zit. Het is niet dat de sfeer daardoor namelijk veel verandert.
Restaurant Brakzand – zowel vis- als steakrestaurant, inclusief escargots, waddengarnaaltjes, paling, lappen entrecote en T-bone (prima keuze!) én de ouderwetse gember met room op de toetjeskaart. Gezellige sfeer, mede dankzij de eigenaar, die nog wel eens in zingen uit wil barsten als de buurvrouw op de piano komt pingelen.
Strandtent De Marlijn – gelegen bovenaan de opgang van een van de populairste stukken van het strand, inclusief dus de eindeloze uitzichten. Met een groot terras, waar het ook uit de wind prima toeven is. Een wat meer wereldse kaart in vergelijking met bovenstaande adresjes, al moet je nog steeds geen michelinflufjes verwachten, maar dat is dus juist de charme!
Strandtent Paal 3 – Gelegen op het strand zelf, inclusief ’s zomers dus ook de strandstoelen, parasols en typische strandsnackjes. Paal 3 heeft een terras wat op het eerste gezicht lijkt op een allegaartje: denk rotanstoelen met batik kussens. Maar mede dankzij dit sfeertje is alles ook eigenlijk wel prima zo. Pas op voor het getij: de weg naar de strandtent kan in regenperiodes én met vloed wat zompig zijn.
De Tox Bar – voor de naborrel en de gegarandeerde koppijn ’the day after’. Behoeft eigenlijk weinig uitleg: het is gewoon de enige én ouderwetse disco waar de jongere medemens later op de avond gewoon aan de borrel kan. Noem het de Jimmy Woo van de Wadden, maar dan zonder alle pracht en praal.
Schiermonnikoog. Waar het leven wel lijkt stil te staan. Een betere slogan kun je voor toeristen toch niet bedenken?
PS voor de Schier die-hards: nog een adresje vergeten? Laat het me weten, dan voeg ik die met alle liefde nog even toe.
