Op een of andere manier kom ik zelf niet zo vaak op de Reguliers. Ja, ok, er is een uitzondering waar ik altijd voor te porren ben: de Lion Noir natuurlijk. Maar verder is het eigenlijk geen stukje Amsterdam dat automatisch in mijn hoofd oppopt wanneer ik in het centrum op zoek ben naar een locatie om wat te eten of te drinken. Laat staan om een klein dansje te wagen. Maar ik denk dat daar verandering in gaat komen.
Reden? Een vrolijke uitnodiging in mijn mailbox voor een ‘T- Dansant’, van La Cage. Deze bar annex restaurant is een van de nieuwste aanwinsten van de Reguliers. Ik moet zelf bij het begrip thee dansen nog altijd denken aan de zondagmiddagen uit mijn pubertijd waarop de plaatselijke hockeyclub rond een uurtje of 4 zowel de muziekboxen als de tap opengooiden, en de jeugd van toentertijd zichzelf vooral in de strijd. Ten opzichte van elkaar that is. Een heilige drie-eenheid die garant stond voor het in ietwat beschonken toestand de weg naar huis vinden voor het zondagsdiner met oma. Voldoende aanleiding dus om met een glimlach op mijn gezicht aan terug te denken.
Mijn aandacht was dus getrokken, niet in de minste plaats omdat ik nog niet al te lang geleden, tijdens een van die heerlijk zwoele avonden die deze zomer rijk was, al een keer ben aangeschoven bij La Cage. Voor een drankje voor, tijdens en na het diner op het terras in dit geval, met uitzicht op het magnifieke gezelschap in de straat, inclusief een luid met waarschijnlijk van zijn muzes facetimende Leco. Ja, niet opvallen is ook een kunst, maar voor omstanders pret voor tien gegarandeerd!
La Cage is, zoals ze zichzelf omschrijven, een zaak die ‘chic’ is, maar wel zonder ‘flafla’. Gelukkig heeft de Reguliers over het algemeen al voldoende van het laatste te bieden, dus wat dat betreft is het eigenlijk best een verademing te noemen. Wat me het meest bij is gebleven, naast het feit dat ik heb genoten van het grandioze gezelschap van mijn ‘high school sweetheart’, is in de eerste plaats niet het eten. Ja, dat was ook ontzettend lekker, maar het was de dame in de bediening, die met kordate doch uiterst charmante hand zowel het personeel als alle gasten door de avond wist te loodsen. Een verademing ten opzichte van het vaak onterecht arrogante personeel dat zonder al teveel kennis van zaken denkt de Amsterdamse horeca te kunnen bestieren.
Dan nog even over het eten: dat was heerlijk! In ons geval een proeverij langs alle Franse klassiekers: van escargots en eendenlever (once again, sorry…), tot aan kreeft (yes, yes, yes), steak en bavette. En voor alles gold: Te. Lekker. Voor. Woorden. Tel daarbij op een waanzinnige leuke wijnkaart, inclusief een Amerikaanse chardonnay, die mijn favoriete Californische Chardonnay ‘Bernardus’ bijna wist te evenaren (dank voor deze aanrader!), en klaar is je avond.
De zaak binnen is inclusief een riante bar groots opgezet, en biedt dus ook bij minder zomers weer, en in geval van thee dansen, meer dan voldoende ruimte voor een dansje en een sjansje (al zal in geval van dat laatste vooral het mannelijke gezelschap beet hebben, maar goed). Dus alleen al vanwege de voortreffelijke gastvrijheid tijdens mijn eetdate en vanwege het feit dat de zaak met het thee dansen maar dan in een 2.0-versie op de proppen komt, ga ik sowieso een keer een kijkje nemen.
Eten-drinken-dansen. Daarvoor ga je dus naar La Cage.
Reguliersdwarsstraat 44
PS: Voor ik het vergeet de details omtrent het T- Dansant: a.s. zondag, vanaf 17:00 uur ben je van harte welkom. Geen theetijd, maar extravagance. Geen scones, maar oesters. Geen Earl Grey, maar cocktailklassiekers. Met niemand minder dan DIVA MAYDAY, Phalerieu en Sheila Hill voor de muziek. Voortaan elke tweede zondag van de maand!
