Macaron Linnick

Een aantal jaar geleden ben ik een aantal weken naar de Filippijnen geweest. Een waanzinnige reis, met een aantal hoogte- en een aantal dieptepunten. Zo ging de reis onder meer over van een hagelwit zandstrand in 24 uur overnachten in een lokaal ziekenhuis, en viel de hele eerste week letterlijk in het water dankzij een tyfoon die onverwachts om de hoek kwam kijken.

Desalniettemin denk ik nog steeds met enorm veel liefde en plezier terug aan deze hele reis. Omdat het ons op dat moment in de meest bizarre en vooral ongeplande situaties bracht, met de mooiste herinneringen als resultaat. Met als menig hoogtepunt aan de bar van het hotel waar we op dat moment vertoefden. Want tja, als het regent, dan trek je maar een fles open.

En aangezien ook de barman in de gaten had dat we na het tweede biertje zeker nog wel een paar rondjes zouden blijven zitten, kwam er op een van de avonden al gauw een waarschijnlijk huiselijk gebrouwen fles je-ne-sais-quoi op tafel. Het alcohol percentage was in ieder geval hoog genoeg om zelfs wanneer de storm zou gaan liggen de dagen die volgden geen enkele last te hebben van Linnick macaron 1muggen. Het spul zelf was niet te zuipen, maar daar had deze lokale fabulous shakerboy wel een oplossing voor. Kalamansi’s. Kalawattes?? Kalamansi’s! Limoentjes in madurodam-formaat, maar met een zuurgehalte van de grote broer in het kwadraat. Maar zoetje erbij, en volgens mij iets van fris (al staat me daar niet meer volledig scherp voor de geest) en je begrijpt: het was nog lang onrustig in het pension… Wonderwel genoeg viel de kater de volgende dag nog mee ook, en lieten voor het eerst sinds een week tijd de zonnestralen zich ook weer van hun beste kant zien. Dus eigenlijk alleen al daarom koester ik nog altijd warme herinneringen aan dit kleine wereldwondertje.

Maar goed, leuk dat vakantiesentiment. Daar hebben we in het Amsterdamse op zich niet heel veel aan, zal de gemiddelde lezer denken. Klopt. Maar toch ging afgelopen week ook in Amsterdam dankzij die kalamansi even de zon schijnen. En aangezien we allemaal wel eens een moment hebben waarop we wel een klein wereldwondertje kunnen gebruiken, deel ik graag even deze tip. Maak in dat geval even een pitstop bij Linnick op de Amstelveenseweg. Want hier vond ik laatst weer even een vleugje Filippijns geluk. Dit keer niet in de vorm van een liquid dinner, maar verpakt als macaron. Inclusief een vleugje verveine. Geloof me, na het proeven van deze delicate heerlijkheid gaat hoe dan ook de zon weer schijnen.

Macaron LinnickPatisserie Linnick

Amstelveenseweg 75