Uitgelicht standaard

Tijdens mijn afstuderen aan de Erasmus heb ik ooit geprobeerd om ’the best of both worlds’ qua studierichtingen (hotelschool meets bedrijfskunde) te combineren. Dat uitte zich in een scriptie over het reputatiemanagement binnen de hospitality industrie. Waarbij ik door een van de hooggeleerde heren die mij in dit traject begeleidde, gechallenged werd of het binnen de horeca nu eigenlijk gaat om ‘location, location, location’ zoals de opa van Paris Hilton altijd beweerde, of, aldus Marianne, om ‘reputation, reputation, reputation’. Oftewel: wat zorgt er bij een persoon voor om naar een bepaald etablissement toe te willen? Eigenwijs als ik ben dacht ik tot een aantal dagen geleden dat ik nog altijd gelijk had: het draait om de totaalbelevenis van je horecabezoek, en niet enkel om de locatie in de stad.

Tot mijn bezoek aan het Griekse restaurant Athene, aan de Weesperzijde (naast Aan de Amstel). Een van mijn favoriete restaurants in mijn jeugd was een Grieks restaurant, vanwege de grandioze Griekse witte koolsalade, en omdat ik er als kind altijd wel iets extra’s kreeg van de eigenaar. Zijn dochter had namelijk more or less dezelfde voornaam als ondergetekende, en dat vraagt om verwennerij kennelijk. En in een vlaag van jeugdsentiment dacht ik diezelfde ervaringen in het Amsterdamse weer eens op te kunnen rakelen. Oh well.

Restaurant Athene is een Grieks restaurant zoals een Grieks restaurant misschien wel hoort te zijn. Met een typische Griek die de scepter zwaait over de bediening, met net teveel gel in het haar en net te foute zogenaamd-charmant-maar-net-de-plank-misslaande opmerkingen richting dames, net teveel glazen ouzo die langskomen, net teveel oregano over alle gerechten die allemaal net een beetje teveel van hetzelfde smaakten, en vooral heel veel tzatziki. Over alles. Nu was dat laatste niet heel vervelend, want die was toevallig heel erg lekker, maar de overall ‘experience’ was gewoon net niet. Misschien zelfs wel een beetje teleurstellend. Een beetje net als de recensies op internet, zo bleek achteraf.

En dus rijst meteen de vraag: hoe kan het dan dat op zomeravonden het terras van deze zaak avond
na avond stampensvol zit…?? Aan het totaalpakketje schijnt het hier dus niet te liggen, tenzij je een lichte voorliefde hebt voor – hoe zullen we het noemen – oubollig Grieks. Ik vrees dus mijn ongelijk over de conclusies van mijn afstudeerscriptie te moeten gaan bekennen, slechts enkele lichtjaren na dato. Want met de zon op je bol, een glas onbeduidende witte wijn in je hand, een schaaltje tzatziki met whatever dan ook op tafel, draait het hier dus eigenlijk maar om een ding: location, location, location. Want my god, wat zit je op die avonden toch heerlijk daar aan de Amstel. En zo geschiedde.

Restaurant Athene
Weestperzijde 42
T. 020 665 00 57