Vorig jaar aten wij nog heerlijk bij Nevel, de toen nieuwste trots van chef Ricardo van Ede. Hoewel het eten heerlijk was, werden we vooral verliefd op het uitzicht en de fantastische plek. Dat terras aan het water, in de zomer… Genieten! Nevel heeft het niet gered, maar gelukkig kunnen we nog steeds van deze geweldige locatie genieten: Meneer Nieges zit hier namelijk sinds een maandje of drie.
En de locatie is dan ook direct de enige overeenkomst tussen de voorgangers en Meneer Nieges. Was het bij Nevel vooral strak, modern, industrieel, licht en veel, heel veel marmer, bij Meneer Nieges vind je zo ongeveer het tegenovergestelde. Het terras is een allegaartje aan glas in lood raampjes, oude deuren, lampionnen, een badkuip waar water in stroomt, een romantisch prieeltje, een halve boot, en dan dat is vast nog niet alles. Een gezellige rommel, zeg maar. Eigenlijk perfect voor zo’n plek aan het water. Ik was er op een klassieke Hollandse zomeravond: graadje of 15, stromende regen, grijze lucht, maar ik zie mezelf al helemaal zitten op een kussentje aan de waterkant met een zonnetje erbij. Binnen is het interieur trouwens niet anders: planten en vliegtuigen (ja, echt) aan het plafond, hangende banken, een open haard, licht komt van aapjes met lampjes in hun handen, bowlingkegels, het kan en is hier allemaal. Belangrijk: zonder dat het trouwens rommelig aanvoelt. Wat best wel knap is als je je bedenkt dat ik waarschijnlijk nog de helft niet heb opgenoemd van wat er nog meer binnen staat. De sfeer is dus los, gezellig en knus.
En het eten? Kan ik kort over zijn: heerlijk. Ik was er best een beetje bang voor. Een nadeel van zo veel positieve publiciteit als je nog geen drie maanden open bent is natuurlijk dat de verwachtingen torenhoog zijn. En dan kan je nog zo’n fantastische sfeer binnen en buiten neergezet hebben, als het eten niet goed is dan ben je na een jaartje wel uitgespeeld. Maar niets is minder waar. Zowel de voor- als hoofdgerechten zijn fris, bevatten bijna allemaal best veel zuren (ik hou er wel van), en hebben een beetje Oosterse invloeden. Zo is de burrata echt één van de lekkerste die ik in tijden at en super licht en fris met munt en doperwtjes. Vleesliefhebbers kunnen hun vingers aflikken met de diamanthaas en de lamsnek (súper mals) en vegetariërs worden hier niet afgescheept met een spinazie-feta-bladerdeegje maar krijgen een geroosterde bloemkool met gefrituurde kappertjes, vadouvan en hazelnoot. Grappig trouwens dat er op de dessertkaart een toetje als hangop staat, die ze serveren met rabarber en bastogne. Hollandser (en lekkerder) kan niet!
Meneer Nieges is alweer drie maanden open, dus ik hoef vast niemand meer te vertellen wat de nieges betekent. Ga ik ook niet doen. Ik kan alleen maar zeggen: wat heeft Amsterdam een mazzel dat Meneer Nieges nu op deze fantastische plek zit.
Meneer Nieges
Westerdoksdijk 40
