Of ik nog een tip heb voor deze of gene om te gaan eten? Gênant genoeg ben ik na ruim vier jaren Catch52.nl nog altijd niet op die vraag voorbereid. Maar daar heb ik inmiddels wat opgevonden. Zo hou ik op mijn smartphone mijn eigen ‘hitlist’ bij en hanteer ik de ultieme overlevingstip: “de aanval is de beste verdediging”. Laat het je dus niet verbazen wanneer ik je vraag direct beantwoord met een vraag terug: wat jouw favorieten en must-visit’s zijn? Want wees nou eerlijk: als je wilt weten wat mij op culinair gebied bezig houdt, dan kun je net zo goed mijn blog lezen…
Vooralsnog lijkt deze tactiek te werken, en profiteer ik ook meteen van het bijkomend voordeel: ik heb inmiddels redelijk in het snotje wat de do’s en don’t’s zijn van de gemiddelde Amsterdammer zijn. En daar zat de afgelopen maanden een opvaller bij. Een van de zaken die ik sinds afgelopen zomer keer op keer, maar dan ook echt keer op keer terug hoor komen, is namelijk MOS Amsterdam. Wij waren kennelijk niet de enigen die deze zaak als ’talentje van het jaar’ inschatten.
Hoog tijd dus om zelf een kijkje te gaan nemen. En ik zal er maar meteen eerlijk vooruit komen: het is allemaal waar. Wat iedereen je ooit verteld heeft erover of wat je er zelf over in gedachten hebt: het klopt. Alles. Stond MOS nog niet op jouw hitlijst? Zes redenen waarom je dat maar beter wel kunt doen.
- De locatie: niet top-of-mind, maar zit wel gewoon om de hoek van het CS, en is dus prima bereikbaar. En wees nou eerlijk: voor een beetje zaak op niveau mag je ook gewoon je best doen en een stukje omrijden.
- Het uitzicht: het IJ. Kun je daar ooit de mist mee in gaan? Kan dan ook niet. En hadden we al gezegd dat ze een royaal terras hebben?
- De inrichting: heerlijk modern met een vleugje industrieel, verdeeld over drie verdiepingen (en ja, ook hier hebben ze ‘kuipjes’). Ze noemen het zelf werelds, wij noemen het gewoonweg mooi en verre van stijf.
- De mensen: vriendelijk, kundig en in voor een grapje en een grolletje indien gepast. Heerlijk verfrissend!
- De wijnen: blijf ze vooral opentrekken! Die Viognier uit de Rhone (nee, voor de verandering eens geen Condrieu) kun je me ieder weekend wel voorschotelen. Oh, en of ik mag komen leren om ook twee of drie glazen wijn in een hand tegelijk rond te walsen?
- Het eten: nomnomnomnom… de ‘oeh’s’ en de ‘ah’s’ bleven maar komen. Fine dining is wat de pot hier met recht schaft. Met keuze uit een menu (als je slim bent ga je die Hollandse asperges of de lamsnek nog snel even proeven!) of natuurlijk a la Carte.
Blijft er dan nog wat over? Neuh, niet echt. This should do the trick.
Wat mij betreft is en blijft MOS Amsterdam het talentje van het jaar. En ik hoop dat ze dit jaar aan alle kanten in de prijzen vallen, want dat zou zeker welverdiend zijn. Als ik er iets over te zeggen had, dan had ik die michelinster bij deze alvast uitgedeeld. Dus steek die maar in je zak: een MOSt-do it is!
IJdok 185
