Uitgelicht standaard

De neger die voor niemand buigt, inclusief zijn ‘posse’ *Check*
Nog 200 oud-voetballers, foto-modellen en een flink blik BNers *Joe!*
Zo’n 500 liter siliconen *Present*
Onbeperkt oesters, sushi, drank en lekkere muziek *Aanwezig!!!*
Minstens 150 jaar celstraf bij elkaar *Zeker weten!*
1200 uurtjes zonnebank *Nog voorzichtig ingeschat*
Leukste maandagavond in lange tijd? *Absoluut!!!*

Nee, ik ben niet op het Leidseplein. Ook niet op de Miljonair Fair of een polo wedstrijd in het Gooi. Ik ben bij de officiële opening van de Amsterdamse Harbour Club! Dankzij ‘golden friend’ Seef waren  wij, samen met 2000 andere closest friends and family, uitgenodigd om dit heugelijke feit te vieren. De eigenaren, twee ondernemers uit Den Haag, hebben al een HC in Rotterdam en in Scheveningen en nu is dus ook de derde vestiging in de hoofdstad een feit.

De ligging aan de Cruqiusweg is wat ongelukkig, al fiets je er vanaf het Tropenmuseum in 10 minuten naartoe. In de zomer zal het ook een komen en gaan van sloepjes, bayliners en nog iets duurdere schuitjes zijn, al moet je ook met de boot een flink eind varen, gezien vanaf het centrum. Het pand van 2200 vierkante meter (!!!!) was voorheen een wijnterminal. Nu is het dus een gigantisch horeca complex waar je kunt dineren, loungen,  borrelen,  clubben en vooral heel goed kunt laten zien dat je lekker in je slappe was zit.

Bij aankomst wordt al snel duidelijk dat de crisis meer iets voor mietjes is. Voor de deur dubbel geparkeerde Ferrari´s, Porsches, Bentleys en nog zo wat. Ook heeft de Harbour Club een eigen parkeerterrein waar de nodige miljoenen op wielen staan. Een schril contrast, zo 100 meter vanaf de Indische buurt met aldaar slechts een enkele BMW uit ’95, zijdeur in een andere kleur blauw dan de rest van de auto.

Maar goed, we gaan naar binnen want we hebben dorst! Bij de ingang het onvermijdelijke knappe, verveelde meisje die ons wegstreept op de lijst en ons een fijne avond wenst. Ik ben ik goed gezelschap, aan mijn zijde drie beeldschone dames. Na een dag regen breekt eindelijk het zonnetje door en het eerste glaasje wit van de avond is een feit. Ik heb er zin in, het grote ´mensen kijken´ kan beginnen. Er blijken veel genodigden uit Rotterdam en Den Haag te zijn, het zonnetje lijkt daar het hele jaar door wel te schijnen, dag en nacht wel te verstaan… Op die manier komen de gouden klokjes en kettingen natuurlijk wel extra goed tot hun recht, ik snap ze wel, hoor!

Schaterlachend en luid schreeuwend naar de andere kant van de bar worden de oesters van dé oesterman naar binnen geslurpt. Schalen met prachtige, verse sushi trekken aan ons voorbij en ook zelfgemaakte miniburgers, steak tartare en dunne plakjes entrecote. Wat een feest! Op het podium binnen staat Waylon een moppie te zingen, we wringen ons door de menigte om het interieur van het restaurant even te bekijken. Dit is prachtig, met een gigantische toonbank met ijs en daarop de mooiste vissen van Schmidt Zeevis. Ook een imposant aquarium, vol met kreeften die wat bedenkelijk naar elkaar zitten te kijken. ´Volgens mij gaat dit niet goed´ zie je ze haast denken… Het restaurant focust zich vooral op vis maar ook hangen er prachtige stukken vlees in een klimaatkast die de keuken en het restaurant van elkaar scheidt. Op de muren grote popart-achtige tekeningen van onder andere Popeye, in het midden een open haard met zitjes er omheen.

De ruimte ernaast heeft een grote bar in het midden met daaromheen leren banken in u-vorm, van elkaar gescheiden met mooie gordijnen. Buiten een grote bar en relaxte zitjes met zicht op het water. En dan is er nog de club, waar allerlei soorten feesten en evenementen kunnen worden gegeven. Tijdens ons bezoek, vlak voor ons vertrek, staan er op de dansvloer een handjevol corpulente 50ers in maatpak met bezwete nek woest te dansen, hopende op de aandacht van de mooie meisjes die rondlopen. Het had iets weg van VVD congres waar net de laatste ronde is geweest. De stropdassen werden nog net niet, als zijnde Rambo, om het hoofd gebonden.
Wij taaiden rond 23.00 uur af, binnen bleef het nog lang onrustig…

Conclusie: Wat een giga oppervlakte is dit! Na het drijvende Chinese restaurant Sea Palace (1000 zitplaatsen) staat deze zaak direct op nummer twee qua grootte en capaciteit in Amsterdam. Maar nu de hamvraag, gaat dit werken in het toch wat verwende Amsterdam? We zijn immers gezegend met meerdere mooie zaken aan het water met een exclusieve uitstraling, en dan is dit ook nog een eindje uit de route. Had Panama al last van dit probleem, de Harbour Club is nog een stukje verder fietsen. Zeker in de winter ben ik bijzonder benieuwd hoe dit gaat lopen. Aan het interieur en de opzet van de ruimtes zal het niet liggen, dat ziet er in een woord waanzinnig uit. Of ze alle stoelen ook gevuld krijgen is een ander verhaal.

The Harbour Club
Cruciusweg 67
www.theharbourclub.nl