I think I died and went to heaven. Chicken heaven. Welkom in Oud-West.
Ik word nog wel eens gepest in verband met mijn culinaire voorkeuren. Want terwijl ik me graag laat uitnodigen voor een dinertje op sterrenniveau, krijg ik met regelmaat dankzij mijn beknopte bio op Catch52 nul op dat request: het zijn immers de ballen en de dame blanche die mij het beste doen smaken. Met champagne, dat dan weer wel. Maar daar hoef je niet voor naar een chique restaurant. Stomme zet om mijzelf zo buitenspel te zetten? Oh well, het zijn de de simpele doch smaakvolle zaken des levens die het ‘m doen, denk ik dan altijd maar.
Waaronder ook het gegrilde kippetje. Van jongs af aan mijn standaard-antwoord op de vraag wat ik wilde eten. Inmiddels is dit antwoord geëvolueerd naar: een finger-licking good gegrild kippetje (bij voorkeur met veel liefde en ruimte opgevoed, dat dan weer wel).
En daarvoor zit je in Amsterdam inmiddels goed. En om precies te zijn: in Amsterdam Oud-West nog veel beter. Want daar heb je niet alleen Van ’t Spit op een hoek van de De Clerq zitten waar je terecht kunt voor een kippie van – ja ja ja – het spit. Maar ook nog eens de Rotisserie. Met – hoi hoi hoi – ook kippetjes van het spit. En hamburgers, maar daar kwam ik in dit geval niet voor. En cocktails. Maar ook die heb ik dit keer eens gelaten voor wat ze waren, en ben regelrecht op mijn doel afgegaan. Op de kip af. Van de grill.
Want het beste nieuws van deze stek? Bij Rotisserie – gelegen naast grote broer Fier – kun je je kippetje namelijk niet alleen ter plekke naar binnen werken, maar krijg je ze ook met veel liefde ’to go’. Om thuis in alle beschut- en bescheidenheid het malse vlees van de botjes te kluiven. En mijn kluifmanieren kennende, is dat laatste geen overbodige luxe. Kluiven doe je namelijk met overtuiging, een levenswijze waar ik sinds mijn jongste kinderjaren al groot aanhanger van ben (zie ook het bewijsmateriaal hieronder). Tafelmanieren waar niet iedereen mee uit de voeten kan.
Voor een bescheiden E. 15 euro (lijkt veel maar zelfs ik kreeg de halve variant nog niet eens in mijn eentje kaalgeplukt) ben je bij de Rotisserie de trotse bezitter van een volledige ‘free ranger’ die linea recta op tafel kan. Met een beetje van jezelf, of gewoon de garnituren (coleslaw, knisperende maiskolfjes en prima home-made sausjes) van de vriendelijke jongens van de Rotisserie. En voor de kleine eters: je kunt dus ook gewoon een halfje krijgen, of zelfs een kwart.
Kudos dus voor deze kwaliteitskip-to-go! Want ik eet mijn kippetje het liefste thuis. En dat komt niet alleen vanwege mijn tafelmanieren. Want alleen thuis is daar ’the one & only’ Mama’s Saus, de kip-klassieker in Huize Aalders. Gebaseerd op sherry (whaaat?!?!), maar dat kan, als kind van nog net de 70s. Want alleen die saus brengt zo’n kippetje pas echt tot grote hoogtes. Maar een geruststelling voor alle niet-Aaldersen: ook zonder is dit kippie heerlijk!. Daar kan inderdaad bijna geen michelinsterrendiner tegenop. Let wel: bijna…
De Clerqstraat 81
