Het was tijdens mijn studententijd de plek om een meisje het hof te maken. Met de watertaxi de maas over en dan hop uitstappen bij Hotel New York. Het prachtige gebouw stond stoer en eenzaam op de punt van de Kop van Zuid. Prachtig uitzicht, een oestertje en de liefde was … althans dat dachten hele volksstammen studenten… verzekerd.

Mensen die ik in Amsterdam over Rotterdamse restaurants spreek, noemen deze plek ook vaak als dé plek die ze kennen. Logisch het is er mooi, het gebouw iconisch en de Erasmusbrug vlakbij.

Met een roemrucht verleden als het hoofdkantoor van de Holland Amerika Lijn, een rederij die duizenden emigranten voor altijd naar het beloofde land bracht, brengt het gebouw natuurlijk een beetje het gevoel van vergane glorie. Wat betreft het uiterlijk wel op de juiste manier, stijlvolle inrichting en een authentieke barbershop onder in het pand. Hoewel het pand inmiddels wat overschaduwd wordt door de ‘skyscrapers’ op haar schiereiland, straalt het toch de trots van vroeger uit.

Omdat het altijd leuk is om met buitenlandse gasten even naar een plek met verleden te gaan, aten we er deze week even.

Aan de bediening viel niets aan te merken, een lieve meid die écht haar best deed. De vissoep die mijn lieve vrouw bestelde was prima. De scheermesjes smaakten opperbest. Maar bij het gerecht  ‘Smaak van de Zee’  liet de kok toch even de lelijke kant van de vergane glorie zien. Een laf kreeftensausje over een paar minuscule stukjes vis voor 24 euro.

De toetjes waren weinig spannend, maar onze Franse gasten vonden de naam TomPouce erg grappig. Zij bestelde de Hollandse lekkernij en lieten er vervolgens niet heel veel over los. Mijn sinaasappel kwarktaartje was niet zo bijzonder.

Wat ongelofelijk zonde. Zo’n mooie plek, toch een beetje een domper. Een volgende keer kies ik dan toch maar voor Fruits de Mer, dat kunnen ze volgens mij prima daar. Of we houden het bij een glaasje wijn bij het water, om vervolgens naar een van de échte Rotterdamse toppers te gaan…