Was ik vorig jaar nog jaloers op alles wat er groeide en bloeide in Oost, zeg ik nu langzamerhand: there’s no such thing as a Hype in the Pipe! Want we’re back people. En daar ben ik stiekem toch een beetje trots op. Want dat is het mooie van het leven in deze stad: je hoeft je kont maar even kort te keren en de hele horeca lijkt niet meer te zijn wat het was. Maar zelfs mooier. En daar hebben is de Pijp nu even een voorbeeld van.
Zo heeft de dubieuze Swarovski-winkel op de kruising van de Ferdinand Bol met de Ceintuurbaan (seriously, waar deden ze het van al die jaren??) eindelijk plaats gemaakt voor een nieuwe zaak. Een koffiezaak welteverstaan, inclusief essential dripstation. Want dat is natuurlijk de bare necessity als je een koffiezaak van tegenwoordig bent. En waar de Brazilianen ten opzichte van Nederland niet wisten te scoren, lukt dat deze koffiezaak wel. Welkom bij Brazuca. Het is nu misschien nog de vraag of dit voorlopig de meest gelukkige locatie is voor een koffiezaak gezien de hoge concentratie hippige en kwalitatief-hoogwaardige equivalenten in de nabije omgeving (denk Scandinavian Embassy, Boulangerie 1072). Maar let’s be honest: deze vriendelijke zaak zit op de meest gunstige hoek van de Pijp als het gaat om de toekomstige koffie-hongerige Noord-Zuidlijn bezoekers. En hoewel hij het net niet haalt bij mijn favorieten Bru en Two for Joy, is het een prima vervanging van de voormalige kristallenkoning.
Maar misschien wel de hippigste culinaire hotspot te midden van de Pijp is momenteel nog steeds The Fat Dog. Al moet ik eerlijk zeggen dat deze luxe snackerette geduchte tegenstand krijgt van de Friterie/Bar Par Hasard, aan de Ceintuurbaan zelf. Maar goed, iedere keer als ik langs de Fat Dog fiets, zit de zaak nog steeds vol genoeg met gretige hipsters. De marketingmachine van mijnheer Blaauw blijkt dus ook hier zijn vruchten te hebben afgeworpen. Met veel bombarie werd de zaak ruim een half jaar voor opening aangekondigd als de place to be. Inclusief hotdogs en champagne. En na een avondje uitproberen kunnen we stellen dat het hier vooral gaat om hotdogs en gin-tonic. Want de trendy Amsterdammer wil zich momenteel vooral met dit drankje laten zien. Bubbels zijn zo jaren ’00.
En zien en gezien worden is het bij deze jongste telg van uit de stal van Ron Blaauw. Bommetje vol, met vooral jonge mensen, twee dames die het beheer van de seatingchart tot een kunst verheven hebben, een tikkie zien en gezien worden en een prima snelle hap als je dan eenmaal een zitplaats hebt. Van een hotdog. En dat is het dan ook. Grappig om een keer geweest te zijn, leuk om een keer geproefd te hebben, tof om te zien dat een prima horecalocatie (denk: volledige avondzon!) na vier eerdere pogingen die jammerlijk mislukten door Ron kennelijk wel op de kaart kan worden gezet, en dat is het. Wat mij betreft dan. Er zullen vast heel veel anderen zijn die hier heel anders over denken.
Maar ja, over smaak valt nu eenmaal niet te twisten. Ik prik de volgende keer weer liever een klein vorkje mee bij Ron op zijn andere locatie, bij voorkeur op het terras van Ron aan de Amstelveenseweg. Niet omdat de hotdogs niet lekker waren (al begrijp ik de combinatie met foie gras nog steeds niet helemaal), of omdat het concept niet goed bedacht of uitgewerkt is. Ik denk vooral omdat eten en drinken bij mij niet zozeer om ‘dringen geblazen’ hoort te gaan, maar bij voorkeur liever om een avondje ‘uitblazen’ gaat. Ach, het zal de leeftijd inmiddels wel zijn…
Ruysdaelkade 251
