Ja, ik geef het toe. Ook bij mij staan er zaken op mijn foodie-bucketlist die er niet staan vanwege hun culinaire karakter, maar vooral omdat ze als waanzinnige hotspot in de markt zijn gezet. Er zijn namelijk zo van die zaken die met een Big Bang ter wereld komen. Van die zaken waar heel de Amsterdamse wereld zichzelf wil laten zien, en gezien wil worden. Ik vraag me zelf nog altijd af wat nou de beste strategie is voor een horecazaak om uiteindelijk lang en gelukkig te overleven. Ja natuurlijk heeft dat alles te maken met de kwaliteit van je zwarte en je witte brigade (lees: bediening en keuken). Maar mijn persoonlijke onderzoekspremisse in deze: ik denk stiekem nog steeds dat zaken die zich ietwat bescheidener in de markt zetten, er ‘in the long run’ meer profijt van zullen hebben dan die zichzelf profileren als publiekelijke hotspot. Omdat in het geval van het laatste je vooral een meute aantrekt die 1 a 2 maanden hip en happening loopt te doen, en er van klantenbinding in mindere mate sprake is. Maar goed, once again geldt: wie ben ik. Ik ben in ieder geval vooral ook dol op die uitzonderingen in de horeca die mijn stellingname onderuit schoppen.
Een van de zaken die zich het afgelopen jaar met veel bombarie wist te lanceren, was W36. Met als ‘hand van de meester’ achter de schermen ene mijnheer Sunnery J. en zijn cornuit, in Nederland ook wel bekend als manlief van een van Nederlands beste exportproducten, namelijk Doutzen, en zijn kompaan Marciano. Het concept? Luxe horeca in de vorm van restaurant en cocktailbar. En dat te midden van de Warmoesstraat, op nummer 36 (ik geef eerlijk toe, bij mij duurde het even voordat het kwartje van de naam viel…). Ik was er zelf nog niet geweest, dus wat doe je dan als je op een vrijdagavond niets gepland hebt? Juist, dan trek je je party-partner-in-crime uit de kast, en ga je op verkenningstocht.
En om eerlijk te zijn: het ziet er gelikt uit de zaak. Zeker als het het vergelijkt met de vele tourist traps die de Warmoesstraat rijk is. Maar een sjiek interieur is leuk, een beetje vulling in een mooie zaak is nog leuker. Helaas viel de bezetting van de tafels in ons geval ligt tegen. Het eten? Lekker, vooral van vlees hebben ze hier wel het een en ander begrepen. De prijzen hiervoor? Ligt aan de hoge kant. Het zal vast de naam dan wel de huurprijs in dit hartje centrum zijn. De wijn? Bestel bij voorkeur een fles, die losse glazen zijn niet enorm uitgesproken.
Ben ik onder de indruk? Om eerlijk te zijn niet volledig. En daar ben ik nog steeds een beetje van beduusd. Er lijkt wat weinig bezieling in de zaak te zitten, het voelt vooral aan als concept. En dat terwijl de zaak qua locatie, zo is het uitzicht op het water naast het Damrak met alle rondvaartboten echt wel mooi te noemen. Voor mij voelt het in ieder geval aan als een zaak die gelikt, groots en hip in de markt is gezet, maar waar het publiek een paar maanden na dato hem niet echt ontdekt lijkt te hebben. Al hadden de Russen naast ons geen klagen. Zelfs de aanwezigheid van de heren achter W36 tegen het einde van het diner leek niet echt te helpen. Dat zijn namelijk ook maar gewoon mensen. Al zou het zo maar ineens lang onrustig kunnen zijn geweest. Maar goed, in dit geval dus zonder ons.
Warmoesstraat 36
