De drukte rondom de val van het Kabinet Rutte was voor ons reden om eens op zoek te gaan naar een blijvend Kabinett. Oftewel de Duitse kwaliteitswijn. Dus terwijl heel Nederland zich druk maakte over de volgende verkiezingen daalden wij af richting de Moezel. En hier goldt slechts de vraag: wordt het weer trocken of halb-trocken?
Er zijn maar weinig jonge mensen die vrijwillig naar de Moezel gaan. Onderzoek (van N=19 tijdens een borrelavond met vrienden) toont aan dat onze eerste associaties met dit wijngebied toch vooral ‘bejaarden’ en ‘Moezelcruises’ zijn. En niets is minder waar! Langs de gehele route krioelt het van de ouden van dagen, de lange, platte Moezelcruiseschepen, en vooral dus ook veel fietsers met fietstasjes voorop, wat minder flatteus geklede personen en gezondheidssandalen. Maar als je dit alles terzijde schuift, dan is de Moezel geweldig. Op zo’n 3,5 uur rijden heb je door de pittoreske dorpjes het echte buitenlandgevoel en – in ons geval – vooral hele goede wijnen.
Na een kort bezoek aan en een zonovergoten lunch in Cochem, de wijnstad van de Obermosel en na het raadplegen van de Eichelmann 2012 (het equivalent van de Franse Guide Hachette), belden wij met Weingut Clemens Busch, een van de zes wijnproducenten van wereldformaat in deze regio. In tegenstelling tot de proeverijen van een kwartiertje in het traditionele buurland Frankrijk, moet je bij Das Deutschen Weinproben geen haast hebben. Zo schoven wij om half vier bij Frau Rita Busch aan tafel aan, om anderhalf uur later en na het proeven van tien wijnen (halve glazen) weer naar buiten te lopen. Alleen de Trockenbeerenauslese en de Eiswein bleven achter slot en grendel, maar met prijzen van E. 120,- tot 360,- de halve fles is dit dan ook begrijpelijk. Onze favorieten waren bij uitstek de Riesling Marienburg ‘Falkenlay’, vanwege zijn sterke mineraliteit, en de Riesling Spatlese ‘Goldkapsel’, beiden uit 2008.
Ook in Amsterdam zijn er gelukkig steeds meer restaurants die begrijpen dat Duitse wijnen echt niet meer die zoete meuk van vroeger is, die je tante en de buurvrouw het liefste dronken met een ijsblokje erin. Mocht je zelf nog overtuigd moeten worden van de kracht van een goede Riesling of de Duitse Pinot Noir, breng dan eens een bezoek aan het restaurant De Witte Uyl, in de Frans Halsstraat. De wijnkaart van dit 100% biologische restaurant bestaat naast Franse en Italiaanse klassiekers uit veel Duitse en Oostenrijkse wijnen, zowel wit als rood. En het leuke van dit restaurant is bovendien dat je voor het diner of juist erna (vanaf 22.00 uur) ook gewoon kunt aanschuiven voor zogenaamde wijnhapjes: voor E. 9 of E. 7,50 kun je hier kiezen uit onder meer tempura van rode poon, japanse wilde zalm, runderworstjes of krabkroketjes.
Ik heb zelf nog geen Amsterdamse wijnimporteur kunnen ontdekken die de topwijnen van Clemens Busch in het assortiment heeft zitten, maar zodra ik deze heb ontdekt, laat ik het weten. Tot die tijd moeten we het in Amsterdam doen met de Duitse wijnen van liefhebber en importeur Markvandewijn, in 2010 ook al bejubeld door Harold Hamersma. Leuk detail: alle wijn voor Amsterdamse klanten wordt, zonder meerprijs, met de fiets aan huis geleverd. Dat is pas hart voor de wijn hebben!
Weingut Clemens Busch
Punderich (Mosel – Duitsland)
www.clemens-busch.de
De Witte Uyl
Frans Halsstraat 26
T. 020-700458
www.witteuyl.com
MarkvandeWijn
Taman Sapituin
T. 020 4193532
www.markvandewijn.nl
