Na een gezellige namiddag met vrienden op de Rollende Keukens, fietsten we zwalkend maar uiterst gelukkig door de mooiste stad van het westelijk halfrond. Het zonnetje kwam eindelijk een beetje door na een middag motregen. Het was het moment wat velen wel kennen. Je hebt, zeker voor een zondagmiddag, al genoeg op. Morgen gaat immers de wekker weer vroeg dus het was uiterst verstandig het Westergasterrein op tijd te verlaten, voordat er nóg een fles werd besteld.

Maar toen, vanuit het niets, als in een sprookje, lag daar aan onze rechterhand, café ´t Smalle… We trapten moedig door, de steile brug op richting huis. En op het hoogste punt van de brug waren daar de magische woorden waar we de volgende dag zo´n spijt van hadden. Nog ééntje dan, er is een plek op het terras vrij.

Dat terras is tamelijk uniek te noemen, zo op een steigertje aan het water, maar dat er nog een tafel (voor) 4 vrij was, was net zo uniek omdat het terras op de steiger maar drie of vier tafeltjes telt. Als je hier een tafel weet te bemachtigen, ga dan lekker zitten, blijf lang zitten en geniet! De bootjes glijden voorbij, de rust van de Egelantiersgracht doet je in een dorp wanen en de langs racende fietsers doen je meteen weer beseffen dat je in Amsterdam bent.

Toen het na de derde fles (ja, we hadden echt spijt de volgende dag) toch was fris werd, gingen we naar binnen. Ook daar tref je een bijzondere setting aan die zeker de moeite waard is om snel eens te bezoeken. Een gezellige bar en wat tafeltjes, kaarslicht en kleine raampjes waardoor je naar buiten  kijkt. Echt een kroeg waar de tijd 100 jaar heeft stil gestaan.

Maar wat een aanrader! Dus fiets je een keer langs, en is er een terrastafel vrij, bedenk je dan geen moment en gooi je fiets op slot. Je zult er, die avond in ieder geval, geen spijt van krijgen.

café ´t Smalle
Egelantiersgracht 12
www.t-smalle.nl