Bij deze, iets eerder dan gepland, het vervolg op de creditcard-kroegentocht. Even het geheugen opfrissen (of deel 1 er gewoon even bijpakken natuurlijk). De glazen zijn leeg in het Okura. We zouden hier rustig nog een uurtje kunnen blijven maar we gaan door!

Conservatorium Hotel

Volgende stop is het bijna dood-gehypte Conservatorium Hotel. Ze zijn inmiddels een maand of 2 open en er wordt veel over gesproken en geschreven. Ook dit hotel is nog niet helemaal klaar met de verbouwing, aan de kant van de van Baerlestraat zijn ze nog druk bezig. Om te beginnen met het pand, dat is adembenemend mooi. We hebben geen grand tour gedaan maar onze ogen op weg maar de bar wel flink de kost gegeven. Zo wandel je langs de brasserie waarover Marianne eerder lovend schreef. Ziet er inderdaad goed uit, al zijn de tafels allemaal leeg op het tijdstip dat wij arriveren, zo rond 23.30 uur. Dan de bar zelf. Omdat dit momenteel ‘de moeder der hotspots’ is, duurt het even voordat we bij de bar zijn vanwege de drukte. Hier bestellen we weer een fles wijn, huiswijn rond de 30,00 euro, en we zoeken een plek midden in de zaak om een goed overzicht te hebben. Het blijft genieten om op dit soort avonden eens goed om je heen te kijken. Je ziet natuurlijk veel verschillend volk maar vooral luchtkusjes-gevende chicks van nog 40 kilo en patserige makelaars met vettig haar, dure klokjes, strakke, iets te korte broekspijpen en het bovenste knoopje van het hemd los (wánt het is vrijdag dames en heren, dan mag dat). Beetje flauw om de aanwezige clientèle allemaal als karikatuur neer te zetten maar er is toch een groep die ik niet onbenoemd kán laten: ‘Vader En Zoon Op Jacht’. Profiel zoon: zie omschrijving makelaar maar dan 5 jaar jonger, profiel vader, zelfde verhaal maar 25 jaar ouder met zilvergrijs Richard Branson kapsel. Zonen wat onzeker aan het kloten met hun Blackberry en flesje bier in de hand, vader probeert de populaire jongen uit te hangen door nóg een extra knoopje van z’n hemd los te doen. Ook heeft hij de sokken achterwege gelaten toen hij met pijn in de rug zijn afgetrapte All-Stars aantrok (héél Saint Tropez 2004). Dat alles is natuurlijk prima, maar de move die hij probeert te maken naar de eerder genoemde modepopjes die met zijn zoon staan te praten (“ik ga dus écht niet aan m’n scriptie werken dit weekend, doehoeg!”) maakt het een beetje jammer maar dus wel vermakelijk om te aanschouwen. En als dit zich één keer voordoet, prima, maar we hebben serieus meerdere van dit soort taferelen voorbij zien komen in het uurtje dat we binnen waren. Tot zover het publiek… De muziek is lekker en de jonge barmannen doen hun best, al kunnen ze niet tippen aan het vakmanschap en de snelheid van hun collega’s die wij eerder op de avond troffen.  Eerlijk is eerlijk, het is wel een stuk drukker aan de bar, maar toch. Jong is niet altijd beter. De ruimte is vrij smal en in het midden is een lange tafel die een lekkere doorloop een beetje belemmert. Als de hype er een beetje vanaf is gaat het prima maar nu is het wel erg dringen. Voor de rookruimte moeten we een klein trappetje op zodat je een mooi zicht op de zaak hebt en over de schouder van de DJ mee kan kijken. De ventilatie in het nicotine-terrarium is erg slecht of misschien wel defect deze avond. Het staat binnen bijna blauw en binnen 5 minuten stink je tot op je sokken naar de rook (geen sokken is dus zo’n slecht idee nog niet). Mooi duwtje in de rug voor als je wilt stoppen met roken maar niet heel gastvrij. Alles bij elkaar is het prima toeven in deze bar en vooral zien en gezien worden. Als je echter een goede prijs/kwaliteit-verhouding zoekt, zou ik nog even wachten met de bar van het Conservatorium Hotel totdat het wat minder druk is.

Conservatorium Hotel
Van Baerlestraat 27
www.conservatoriumhotel.com

MOMO, Park Hotel

Het wordt al laat, tijd voor de laatste stop. We blijven in zuid, sterker nog, we hoeven nauwelijks op de fiets te stappen. Laatste adres is MOMO, aan de rand van het Vondelpark. Het is de bar van het Park hotel en ook al een behoorlijke tijd een hotspot in deze buurt. Ik vermoed ook dat zij ernstig zullen merken dat het Conservatorium 100 meter verder zit, hip volk die altijd de nieuwste hotspots zoeken zijn nu eenmaal niet heel loyaal. Toch is het ook hier redelijk druk. We zien een mix van (vooral Aziatische) toeristen en Amsterdammers. Er is helaas geen fatsoenlijke plek om onze jassen weg te hangen dus die leggen we op eigen risico in het lege gedeelte van de zaak wat eerder op de avond nog restaurant was. Ze liggen op de looproute naar de toiletten dus niet heel veilig maar er blijkt geen alternatief. Jammer! Eenmaal aan de bar bestellen we onze laatste drankjes. We zijn inmiddels overgestapt op bier en mixdrankjes. Barpersoneel is vlot en correct, binnen een mum van tijd staat de bestelling voor onze neus. De DJ, een man op leeftijd, draait lekkere muziek maar ziet eruit of hij z’n zoon op een schoolfeest uit de brand helpt en plaatjes komt draaien. Hij straalt weinig vreugde uit maar juist daarom een hilarisch tafereel. Iedere bar in zuid heef z’n eigen BN’ers, MOMO moet het deze avond doen met een winkelier uit de Beethovenstraat die semi-bekend is geworden door Jort’s ‘Bij ons in de PC’ waar hij vaak in voorbij kwam met zijn ‘charmante echtgenoot’. Wederom vermakelijk om te zien hoe zulke types zich door een ruimte bewegen en meerdere keren ‘even een rondje doen’ om zoveel mogelijk gezien te worden. Lijkt me zo vermoeiend en tevens is iedere keer je drankje weg als je weer bij je kruk komt. Maar goed, ze horen erbij en kleuren het nachtleven zullen we maar zeggen. Hier bij MOMO sluiten we de avond af en kijken we terug op een zeer geslaagd experiment. En zeker voor herhaling vatbaar. Dan natuurlijk met andere bars en misschien wel buiten de stadsgrenzen, wie zal het zeggen.

MOMO
Hobbemastraat 1
www.momo-amsterdam.nl