Al sinds mijn eerste dagen in Amsterdam heb ik moeite met de grachten. Dat wil zeggen: ik moet na ruim tien jaar nog steeds nadenken over de volgorde van de inner-grachten-circle. Hoe ik ook de grachtengordel op fiets, ik lijk nergens te zijn zonder eerst braaf in mijn hoofd mijn mantra a.k.a. het aangeleerde ezelsbruggetje op te dreunen (“prinsen kopen heren schoenen”), voordat ik kan bedenken bij welke gracht ik ook al weer af moest slaan om op de plaats van bestemming te komen.
Het gros van de keren is dat overigens via dezelfde route, vanaf de Spiegelgracht, linea recta de Herengracht op, richting het Muntplein. Dus die weet ik inmiddels over het algemeen wel te vinden. En dat komt goed uit. Want met deze route fiets ik regelrecht naar een heerlijke locatie, de Herengracht. Niet te verwarren nu met de gracht zelf, maar met de bar-restaurant net om het hoekje van het Muntplein, dat zichzelf de afgelopen tijd iedere keer weer opnieuw lijkt uit te vinden. En dat kun je niet anders dan waarderen. Want zelfs op het grootste minpunt van deze zaak hebben ze hier nu wat gevonden.
Want dat was tot nu toe mijn enige puntje van kritiek: op een A-locatie als deze zit het terras op zomerse dagen vrijwel altijd vol. Vooral met toeristen. En daar sta je dan als Amsterdamse met je goede gedrag, wanneer je op zoek bent naar een stekje in de zon. Voor iedereen die dit wel eens overkomen is, heb ik nu de allerbeste tip: kijk de volgende keer even iets verder dan je neus lang is, loop naar binnen (ja, echt!) en voor je het weet, waan je je in Mediterrane sferen onder het dak van de groene plantanen, in – tadaa! – de Herentuin.
Oftewel de binnentuin van de Herengracht. Een plek die vooralsnog wat onontdekt lijkt. Ten onrechte, en waarschijnlijk dus ook niet voor lang. Want in deze rustige binnentuin, waar de zonnestralen je nog voorzichtig tussen het bladendek door weet te vinden, zit je heerlijk. En eet je heerlijk bovendien. In mijn geval, hoe kan het ook anders, een vers bereide steak tartare (met goeie frietjes!!). Maar met de huidige menukaart is hier voor iedereen wat wils: van simpele broodjes tot aan topsalades met het populaire quinoa-superfood en warme klassiekers als ravioli en natuurlijk de burger. Tel daarbij op een meer dan 
vriendelijke bediening, die zelfs het glaasje water bij de koffie niet vergeten en je lunchdate kan niet meer stuk. Dat deed ‘ie in mijn geval dus ook niet.
Dus Heren van de Herengracht: het was me weer een meer dan waar genoegen. We’ll be back. Ik in ieder geval. De volgende keer graag voor een borrel, al was het maar om het plateautje oesters dat als borrelhap verkrijgbaar is (graag met een Gin Rhubarb on the side….). En als de rest van Amsterdam slim is, geldt dat ook voor hen.
Herengracht 435
