Ben jij al wel eens in het hotel Sofitel Legend The Grand geweest? Ik tot voor kort nog nooit. Shame on me. De imposante poort en de 5-sterren-plus die het gebouw uitademt waren kennelijk nooit uitnodigend genoeg om het een keer uit te proberen. Dat terwijl ik maar al te vaak in die buurt te vinden was en ik bovendien niet vies ben van wat hotelluxe. Een gezonde dosis drempelvrees klaarblijkelijk. Maar kennelijk nergens voor nodig.
The Grand is namelijk niet alleen legendarisch, maar ook een volkshotel. Het hanteert letterlijk een open door policy. Of je nu 10 miljoen of 10 euro op je bankrekening hebt staan: je bent van harte welkom. Vooral als Amsterdammer. En dat heeft allemaal te maken met de historie van dit geweldige landmark.
Tot en met 1988 was het stadhuis van Amsterdam namelijk gevestigd op de Oudezijdse Voorburgwal. In het gebouw van The Grand. Wist ik niet. Althans, afgaande op de bouw van die typisch (oftewel afgrijselijke) jaren ’80-stijl van de Stopera vermoedde ik wel dat de Amsterdamse ambtelijke werkbijen hier niet al eeuwen resideerden. Er ging zelfs een vaag belletje rinkelen in mijn achterhoofd. Ik had er alleen nooit bij stilgestaan waar zij dat vroeger dan wel deden. Tot mijn nichtje mij onlangs vertelde over de bijzondere geschiedenis van dat grootse hotel midden in het centrum. En ik vervolgens ontdekte dat je hier iedere dag een (gratis) rondleiding kunt krijgen, die garant staat voor een historische duik in onze stad. En dat is een aanrader. Tenminste, als je net als ik zo’n ‘sucker’ bent voor bijzondere verhalen.
Trouwzaal van hotel Sofitel Legend The Grand in Amsterdam
De rondleiding geeft je bijvoorbeeld een kijkje in de traditionele trouwkamer (vroeger alleen voor de meer dan gegoede burgerij). Een zaal van top tot teen beschilderd door de schilder Lebeau (die zich hier trouwens aan het begin van de 19e eeuw een jaar opsloot om dit voor elkaar te krijgen), vol symboliek over een progressief huwelijk. Amsterdamser dan dat kun je het eigenlijk niet krijgen. En een kijkje in de voormalige raadszaal waar Prinses Beatrix haar Claus trouwde, in de oude burgemeesterskamer, en laat je stilstaan bij een glazen cadeautje van de stad Rotterdam aan Amsterdam. Kennelijk konden de inwoners van deze twee steden ooit wel door een deur… Ben je een groot fan van de schone kunsten van Karel Appel? Dan heb ik nog een reden voor je: deze Amsterdamse kunstenaar kocht ooit zijn belastingschulden bij de stad af door hen een schildering cadeau te geven. Nu “gewoon” te bewonderen vanaf je tafel in restaurant Bridges* (voor de liefhebber: vraag vooral naar de tafel met het beste uitzicht bij je reservering!).
En dat restaurant is een perfect bruggetje voor mijn grootste ontdekking. Voor wie sterreneten namelijk niet tot de wekelijkse of maandelijkse beslommeringen hoort of wie iets minder interesse heeft in de Amsterdamse geschiedenis, heb ik nog een reden om eens naar The Grand te gaan. De bistro (voorheen Bistro BarBridges) is namelijk recentelijk omgedoopt tot Oriole. Een prachtige naam, al betekent dat – als ik Google Translate mag geloven – in het Nederlands gewoon… Wielewaal. Oftewel de vogel die Andre van Duin als scoutingleider ooit bezong: “Kom mee naar buiten allemaal, dan zoeken wij de Wielewaal. En horen wij die muzikant, dan is de zomer in het land!”. De bedenkers van Bistro Oriole zullen dit nummer geheid niet als uitgangspunt hebben gebruikt, maar kloppend is het wel: ben je bij deze Amsterdamse vogel aanbeland, dan voelt het direct zomers.
Oriole geeft door de oase van groen, en dat geldt zowel voor binnen als buiten, namelijk een “instant summer vibe”. Je geniet hier van simpele, zomerse Mediterrane bistrogerechten (want dat laatste is het) als burrata, gegrilde dorade, een overheerlijke steak tartare of een van de vegetarische gerechten. Zonder dat je de hoofdprijs kwijt bent, maar qua smaken wel net even “een tandje plus”, en met een wijnkaart die ook iets meer is afgesteld op deze bistro-style. Een steak tartare voor pak ‘m beet 13 euro (ok, je hebt misschien een kleine side dish nodig) vind ik in ieder geval best schappelijk gezien de entourage. En al helemaal gezien de stad waar we het inmiddels de normaalste zaak van de wereld vinden om bijna 7 euro neer te tellen voor een gezond sapje (hallo Joe & the Juice).
Ik heb dus maar gewoon een paar oesters voorafgaand aan die steak tartare besteld. Van mijn favoriete producent David Hervé. Het leven moet je immers vieren. Een glas champagne van het huis Colette erbij, en mijn zaterdag kon niet meer stuk, daar bij die eeuwenoude binnentuin. Ik weet in ieder geval waar ik deze zomer sowieso nog een keer te vinden ben. En als ik daar ben, dan neurie ik zachtjes: “Duudeljoo klinkt zijn lied, duudeljoo klinkt zijn lied…”.
Sofitel Legend The Grand: Bistro Oriole
Oudezijds Voorburgwal 197, Amsterdam
